Hafiflemek için küçük tüyolar… İlkşen Tevfik Çetintaş

Hafiflemek için küçük tüyolar… İlkşen Tevfik Çetintaş

A+ A-

Her şeyin üzerine geldiği anlar olur; zihninde, ruhunda ağırlık yaratan... İşte öyle zamanlarda, pencereleri sonuna kadar açmanın ve sana tutunmaya çalışan toz zerreciklerini gökyüzüne savurup, evrenin boşluğuna düşmelerini izlemenin zamanı gelmiş demektir. Önce eşyalarından başla mesela. Şöyle bir bak etrafına, yokla zulalarını. "Gün gelir gerekir" diyerek yıllardır atamadığın o kadife çikolata kutuları, fiyonklar, kavanozlar, ıvırlar, zıvırlar var mı?. "Ben biriktirmem !" deme. Biriktirdiğini biliyorum. Acil, kurtul onlardan. Yaşadığın eve alıcı gözle bir bak. Nefes alabiliyor musun içinde; Mutluluk veriyor mu sana; Ferah bir nefes gibi sarıyor mu seni? Yığın yığın eşya ile mi doldurmuşsun yoksa.

                                 

Peki seni boğmuyor mu bütün bu fazlalıklar, fazladan eşyalar... Hediye geldi ya da anısı var diye oraya buraya serpiştirilmiş, seni anlatmayan çerçeveler, vazolar, irili ufaklı zevksizlik sınırında objeler. Orada, burada yayılmış "okurum" diye atmadığın günü geçmiş gazeteler, dergiler. Peki ya çekmecelerin;  Açtığında leylak kokusu sarıyor mu seni? Tasnifli mi çamaşırların, takıların, saatlerin, kol düğmelerin. Ya gardırobun mesela. Bir göz at bakalım. Şöyle kapağını açtıdığında, üst üste sıkışmış mı duruyor giysilerin. Birini giymek için on tanesini askıdan indirmen mi gerekiyor, bulabilmek için aradığını. Ne zamandır giymediğin ama ihtiyacı olana da vermediğin etekler, gömlekler, modası geçmiş kravatlar. Diyebilir misin ki, kullanıyorum ben hepsini. "Askıda renklerine göre dizili giysilerim, pırıl pırıl, hep ütülü" diyebiliyorsan, öpüyorum seni o güzel alnından.

Ama sen yine de bir emin ol derim. Haydi ayakkabı dolabını anlat bana. Ama samimi ol. Her giymek istediğinde, istediğin pabuç gözünün önünde mi. Yoksa terliklerle karışmış, çoğu ters dönmüş, ayağından çıktığı gibi tozu ile atılmış, tıkış tıkış mı? Sakın bana imkan meselesi deme. Sakın daha büyük evler, daha büyük dolaplar olsa başarırdım deme. Bence dön iç dünyana bir bak. Orada ne kadar yalınsan, ne kadar rafineysen, hayatın da o kadar saf ve durudur emin ol. Bana gelecek olursak, minimalist oldum daima. Fazladan tek bir eşyam, tek bir giysim yoktur benim. Stoklamam. Pirinç bittiğinde, şeker bittiğinde yedeği bulunmaz. Geçen ömrünü yedekleyebiliyor musun ki, ihtiyaçlarını yedekleyebilesin.

Yıllar içinde kazandığım önemli bir özelliğimi ise izninle sona bıraktım. Ki bu da paylaştığım en önemli tüyo sayılsın. Dost gibi en yakınıma kadar ulaşmayı başaran ancak arkadaşlığı dahi hak etmediğini bildiğim fazlalıklar. Çekmecemi boşaltıp, lüzumsuz olanlardan gözü kapalı vazgeçtiğim gibi onları da tereddütsüz savurabiliyorum artık kendi girdaplarının içine…

Bu dediklerimi dene derim. Ne fazladan bir eşya tut dünyanda, ne de kalbi temiz olmayan, güvenilmez bir arkadaş. Bak nasıl berrak, hafif, tertemiz bir duygu saracak benliğini. Ve cennettin kokusu işleyecek, iliklerine... Öyle saf, öyle naif...

İlkşen Tevfik Çetintaş

 

29-01-2022
Konuk Düşünce Yazarları

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com

Konuklardan Diğer Yazılar

Bu yazılar da ilginizi çekebilir