İyi Geceler Kâinat 'Müge Nur Öğütcü'

A⁺ A^-

Yağmur yağıyor. Hala ruhumu tatmin edebilmiş değilim. Ellerim küçülüyor; dünya büyüyor.

Aradığım bu değil, başka hayatların penceresinden bakıyorum. Birkaç lamba yanarken ömrümde, bilincim, algılarım ışığını söndürmüş. Kalbim yorgun, uyuyor mışıl mışıl, dokunma. Bulamıyorum, nedir eksik olan? Bu bir kısır döngü mü?

Tek başıma dolaştım dünyayı; çantam sırtımda, ellerim ceplerimde. Nice âlemlerin hayalini kurdum, nice kalplerin… Duymadı kimse gittiğimi, tek başıma dolaştım dünyayı. Kalp kırıldığında dudaklar ölür. Kelimeler bizden gider, Tanrı huzuruna çıkarlar. Gözler bulutlanır, aslında parlak ve açık olan bakışlarda bir yakarış başlar, omuzlardaki meleklere. Artık ayna olmaz harfler ruha.

Evin çatısından sallanırken yürek salıncağım, sürekli duvara vuruyor sırtını, tutunduğu yere. Çarpıyor, çarpıyor, çarpıyor…

Her bir yağmur damlası kadar yorgunum. Toprak kokusu kadar küskün…

Bilir misin? Gökyüzü hep aydınlanır yağmurdan sonra. Ama yorgun yağmur öfkelenmiş, hızla yere düşüyor. Ne kadar hızlı tırmanırsan o kadar sert düşersin.

Şimdi gözlüğümü çıkarıp koyuyorum başucuma;

Kalp temiz, ellerin küçüklüğünden beri. Doğanın kucağına doğmuş, suların saflığına… Yürekler terk etmez bizi. Vicdan yanı başımızdadır, her ne kadar uzaktan gelse de sesi. Duygularla beslenir beyin, insanla olgunlaşır insan, ruhla yaşar canlı. Fakat bir bedel ödenmeli yapılanlara karşılık, değil mi? Yoksa Tanrı'nın bu dünyada işi ne?

İyi geceler kâinat!

Kaynakça

FOTOĞRAF: MÜGE NUR ÖĞÜTCÜ

04-11-2020

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com