0
Harikalar Diyarına Çıkmayan Çukur ve Tesadüf - Zehra Erdin (Gazeteci)

Harikalar Diyarına Çıkmayan Çukur ve Tesadüf - Zehra Erdin (Gazeteci)

A+ A-

Tüm seslerden kaçıyorum. Çocuk gülüşünden, dost kahkahasından, kuş cıvıltısından, dinmeyen hıçkırıklardan, öfkeli bağırışlardan, şefkatli bir annenin ninnisinden, sırdaş fısıltısından… Doğanın sesini bile kapatmak istiyorum. Rüzgarın gürültüsünden, ağaç yapraklarının hışırtısından kaçıyorum. Arkama bakmadan koşarken ayak seslerimden bile irkiliyorum. Çözüm belki gözümün önünde ama henüz göremiyorum.  

Uzun süredir aile evine gitmemenin verdiği heyecanla odama girdim. Çocukluğum geçtiği, hayaller kurduğum, ağladığım, geçmez galiba dediğim, gizli işler çevirdiğim, ilk aşık olduğum, acısı çekip bedelini ödediğim, ergenliğimin öfkesini kustuğum odama girdim. Annem eski eşyalardan şikayetçi. Hepsini göstererek ''Ya at kurtul şunlardan ya da topla bir kenara yük olmasın'' diye yakınıyor. Ne kadar kıyafet varsa veriyorum. Kim alırsa alsın. Dergi koleksiyonunu saklayalım, ilerde bakar bu günlerden bir şeyler hatırlarız diye ikna ediyorum. Sıra kitaplara geliyor. Hepsini toplayıp yatağa çıkıyorum. 

Okuduklarımı görünce gülümsüyorum. Okuduğum anlar, o yaşlar gözümün önüne gelince neşeleniyorum. Altını çizdiğim yerlere uzun uzun bakıyorum. Beni ben yapan yolun en sağlam adımı hep kitap okumaktı. Bunu bildiğimden beni bugüne getiren o satırları tekrar okumak içimi ısıtıyor. Her dönem başka biri olmuşum. Duygusal, çökmüş, neşeli, güçlü, sinirli, acıklı derece alıngan… Bazıları anlamsız gelse de o zamanlar neyin beni etkilendiğimi görmek iyi geliyor. Değiştiğimi görmek ve daha önemlisi 'geçtiğini' hatırlamak. Kitapların beni her zaman kurtardığını bir kez daha anlamak. 

Gözüm bir kitaba takılınca şaşırıyorum. Herkese büyük bir heyecanla anlattığımın en büyük hayalimin mimari kitap. Şimdi bakınca basit gibi görünen kitabı okuduğum gün kendime rüyalardakine benzeyen bir hayal kurmuştum. Zor bir zamandan geçiyorken kitap bir büyü etkisi yaratıp beni o andan çekip çıkarmış ve tesadüf mü bilmiyorum ama kısa sürede her şey yoluna girmişti. O yıllarda her canım sıkıldığında yazarın bir kitabını alıyor ve daha okurken işlerin yoluna gireceğini biliyordum. Sorun her ne olursa olsun çözülüyordu. Yazar mı büyülüydü, kendimi mi şartlamıştım ya da o kitaplar bende derdime derman olacak gücü mü ateşliyordu bilmiyorum. Son zamanlarda uzun süre evime gitmemiş olduğumdan kitap ve yazar aklımdan çıkmıştı. Tam da içinden çıkamadığım anda karşılaşmak yüzümü güldürdü. Derdime derman bulmak değil, derdin geçtiğini hatırlamak beni sevindirdi. Çaresizliğin kapımda bekçi değil gelip geçici bir misafir olması içime su serpti. Karanlığın 300 sayfalık bir kitapla son bulabileceğini görürken derin bir çukurun harikalar diyarına çıkabileceğini hatırlattı.  

Şimdilik kaçıyorum. Yakalanacağımı bilerek koşuyorum. Karanlıktan korkacağım gün gibi ortada ama ışıkları kapatıyorum. Söndüremeyeceğimi bildiğim halde yakıyorum. Boyumdan büyük işlere kalkışıyor, kaldıramayacağım yükün altına giriyor çıkmak için ilham aramıyorum. Tüm bunların beni daha derine ve karanlığa çektiğini hissetsem de çıkacağımı biliyorum. Annem dert bitmez değişir derdi. Dert değişse de derdi aşmanın hep bir yolu olduğunu biliyorum. Şimdilik çöktüm, ama kalkıp yürüyebileceğimi biliyorum. Işığın var olduğunu unutabiliyor bazen insan, şimdi bu tuhaf tesadüfle ürkütücü karanlığın son bulacağını hatırlıyorum.  

 

Kaynakça

Kullanılan görsel: https://unsplash.com/photos/RtB4cIBVUjQ
16-07-2022
Konuk Düşünce Yazarları

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com

Konuklardan Diğer Yazılar

Bu yazılar da ilginizi çekebilir

anasayfa