Henüz Tanışmadık-Ceren Arslan (Sosyolog)

A⁺ A^-

Bir insanı tanımak için gerekli olan nedir? Sadece ismini bilmek mi? Yoksa o kişi ile her günü beraber geçirmek mi? Siz ne zaman ben artık bu insanı tanıyorum dersiniz? Birbirimizi görüyoruz, duyuyoruz ama asla tam anlamıyla tanışamıyoruz. Karşımızdaki insanlarla aramızda her zaman görünmez duvarlar var. Aşmaya üşendiğimiz duvarlar. Aynı evi paylaştığımız ailemiz bile çoğu zaman nasıl hissettiğimiz hakkında ne kadar az şey biliyordur kim bilir. Kimsenin birbirini anlamaya, tam anlamıyla tanışmaya ayıracak vakti yok gibi duruyor. İşte biz böyle böyle yarattık kalabalığın içindeki yalnızlığı.

Herkes anlaşılmak ister fakat kimse anlamak için çaba sarf etmez. Başkalarıyla iletişim kurduğumda ya da çevremdeki insan ilişkilerini gözlemlediğimde fark ettiğim ilk şey bu oluyor. Karşımızdakinin ne dediğinden, bize ne anlatmaya çalıştığından çok kendi söyleyeceklerimiz ile ilgileniyoruz. O yüzden anlamıyoruz ve anlaşamıyoruz. Sembolik ilişkiler üzerinde gezinip duruyoruz. Bu da içimizde bir boşluğa sebep oluyor.

Sağlıklı bir ruh haline sahip olmanın en önemli koşuludur yeri geldiğinde duygu, düşünceleri paylaşabilmek. Kişi eğer içindekileri döktüğünde anlayabilecek birinin olmadığı fikrine kapılırsa paylaşmaktan kaçar. Anlaşılamamak bir korkuya dönüşür. Birbirimize böyle hissettirerek zaten anlatsam da anlamayacak diyerek kabuğumuza çekiliyoruz. Ağızda birikiyor cümleler ve yerine ulaşamayacağını bildiğinden orada kalakalıyor. Hani şu kalabalığın içinde yalnızlık derler ya, işte bir anda kendimizi o kısır döngünün içinde buluveriyoruz. Bazen yalnızlık insanın kendi seçimi olabilir ve bazı dönemler deşarj olmak adına iyi bir yoldur da. Ancak insan sonsuz bir yalnızlığın içinde kalamaz, bu insan doğasına aykırıdır.

Bir insan ile tanışmak kolay bir iş değildir. Yüzeyselliği aşan derinlik gerekir. Söylediğinizin yanında söyleyemediklerinizi duyan, içinizi de görebilen biri ile tam anlamıyla tanışabilirsiniz. Sanırım insan ilişkilerine biraz fazla anlam yüklemiş gibi oldum ancak normali bu değil midir. Hayatınızda sizi anladığına inandığınız bir kişinin olması bile yetmez mi yaşam enerjinizi yükseltmeye. Ayrıca insanların çoğu size kendi penceresinden bakar ve sizi olumsuz algılamaya, tanımaya meyilli olabilirler. Siz kendinizi iyi tanıyorsanız ve hayatınızda sizi sizin gibi tanıyabilen bir kişi bile varsa gerisi çok da önemli değil. Şansınız yaver gitmiş demektir.

Ne demiş usta kalem Sabahattin Ali: ‘‘Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca?’’ (Kürk Mantolu Madonna)

Kaynakça

Görsel: www.pexels.com

19-01-2021

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com