Bazen gidilmeli ki, özlensin sevmeler! 'Gökçe Kızıldemir'

A⁺ A^-

Güneş batıyor bu akşam tenimde. Yüreğimdeki işçilerin mesaisi başlamış yine. Ama bu seferki işçiler yalınayak. Sanki, kelimeleri ilk kez cümlelere sığdırmaya çalışıyorum. Parmaklarım, ellerimle mekik dokurken boğazımda kupkuru kalmış bir türküyü yutkunuyorum. Kirpiklerim, gözlerime ağır geliyor. Onları tek tek kopartıp yıllanmış bir ağacın dallarına asmak geçiyor içimden. Ancak yorgunluğuma rehin veriyorum kendimi.

Şiirle tanışmam, aramızda olmayan iki insan sayesindeydi. Büyük bir işçilikle, yazdıklarımı, yüreklerinin beşiğinde salladılar. Belki de bir edatla misafir oldular en hazin derinliklerime. Türkçeyi ikna edip birleştiler şiirlerimin kıyısına. Baş ucumdaki boş kağıtlar doldu erik kokuları eşliğinde.

Ortaokuldaydım. Alt komşumuz Gülsevim Teyze, her yılın başında evimizin zilini çalar ajanda verirdi bana. Teşekkür etmek için sarılırken ona, buram buram sabun kokusu alırdım. Dünyanın en güzel kokusu, oydu benim için. Beni şiir yazmaya iten, onun pamuk saçları gibi beyaz, 365 sayfalık boş ajandalardı. Hepsini eskittim; son getirdiği hariç. Verdiği günden beri dokunup ambalajını açmaya kıyamadım. En son o dokunmuştu tazecik, 70’lik teyzem. Ajandaların, 2016 yılından sonrası da yok zaten.

Lise dönemimde de yazmayı bırakmadım. Her gün önlük giydirip kendimle beraber okula gönderirdim şiirlerimi. Neriman Hocam -ah, yüreği güzel kadın- şiirimi beğenmediği zaman, "Sınıfta bırakırım onu!" derdi. Çantası elinde, çoğu kez ağlayarak gelirdi eve satırlarım. Bağışladım hepsini. Yaşasaydı, O da bağışlardı.

"Artık demir almak günü geldi zamandan." dediler ve meçhule giden gemi kalktı bu limandan. Hepimiz yolcuyduk. Onlar erken yolculuk yaptı. Ama bazen gidilmeli ki, özlensin sevmeler.

08-05-2019

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com

Bazen gidilmeli ki, özlensin sevmeler! 'Gökçe Kızıldemir'

Konuk Düşünce Yazarları

Konuklardan Diğer Yazılar

Bu yazılar da ilginizi çekebilir