0
Dönmek İstemediğim Bir Yol - Zehra Erdin (Gazeteci)

Dönmek İstemediğim Bir Yol - Zehra Erdin (Gazeteci)

A+ A-

Metro bekliyorum. Peronun en ucuna ilerledim. Orta kısımda toplanan kalabalığa bakıyorum. Gelecek trenin uzun olduğu anons ediliyor: ''Lütfen sakin yerlere ilerleyin.'' İnsanlardan uzaktayım. Sarı çizgiyi geçtim. Kimse arkamdan itemez. Şu an istesem artık kimse beni üzemez. Bir adım daha atsam bir daha koşmama gerek kalmaz. Bir kadın izliyor beni ileriden. Adımlarımı ve mesafemi kontrol ediyor. Korkuyor. Ne kadar tehlikeliyim onu anlamaya çalışıyor. Umursamıyorum. Ona yaşamı bu denli severken neden tren istasyonunda raylara uzun uzun baktığımı anlatamam. Ona trenin geleceği yöndeki karanlıktan nasıl da hiç korkmadığımı söyleyemem. Beni bir daha görmeyecek olan birine tren raylarında ne gördüğümü anlatmakla uğraşamam.   

Aynı anda birden fazla şey düşünüyorum. Dünyanın güzelliği ve tahmin edilemez oluşu karşısında ne kadar büyülendiğimi düşünürken diğer yandan bu karmaşanın içinde koşmaktan nefes nefese kalıp aynı yerde durmaktan sıkıldığımı fark ediyorum. Tüm bunları yerin bilmem kaç kat altında metro beklerken düşünüyorum. Şaşırmıyorum. Durup düşünmeye, anlam çıkarmaya, birini özlemeye, acı çekmeye, zevk almaya, öğrenmeye vaktimin olmadığını biliyorum. Bunların hepsini hızlı hızlı otobüsü kaçırmamak için koşarken düşünmek zorunda olmama alıştım. 

Kenarda bir kadın telefonundan hesap makinası açmış. Üst üste rakamları giriyor. Ufak ufak topluyor büyük büyük çıkarıyor. Ne yaparsa yapsın bir türlü istediği rakamı tutturamadı. Yanına gidip üzülme bu ay ben de düze çıkamadım demek istiyorum. Şu peronda gördüğün insanların çoğu da çıkamadı.  

Tren raylarına geri dönüyorum. Derdim köşede beni izleyen kadının sandığı gibi atlamak değil. Bu dünyaya vazgeçemeyecek kadar çok emek verdim. Çirkinliğine göz yumdum, eksikliklerini tamamlamak için koştum, adaletli olmayışına alıştım, kaosunu yuttum. Şimdi bırakıp gidemem. Hepsinin emek verdiğini biliyorum. Şu raylarda hayatını kaybetmiş herkesin son ana kadar her şeyi denediğini biliyorum. Gücü yettiği kadar bu dünyayı ittiğini biliyorum. Kaçıp gitmek için değil yolun sonuna geldikleri için atladıklarını biliyorum.  

Yolun neresindeyim bilmiyorum. Daha ne kadar canım kaldı, bölüm sonu ne zaman gelecek bilmiyorum. Koşacak gücüm biterse kendimi bu raylarda bulur muyum onu da kestiremiyorum. Şimdilik umutla trenin ışıklarını ve gelirken çıkardığı tiz sesi bekliyorum. Beni izleyen kadına bakıp gülümsüyorum. Korkma, bu hayattan vazgeçecek değilim. Buraya kadar yürüdüm geri dönecek değilim.

 

Kaynakça

Kullanılan görsel: https://unsplash.com/photos/gapYVvUg1M8
02-10-2021
Konuk Düşünce Yazarları

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com

Konuklardan Diğer Yazılar

Bu yazılar da ilginizi çekebilir

HHZ PAŞA