0
Babama Perestişle - Leyla Korkmaz (Uzman Sosyolog)

Babama Perestişle - Leyla Korkmaz (Uzman Sosyolog)

A+ A-

İnsanın en güzel nasiplerinden biridir sevmek; tıpkı sevilmek gibidir, ulvi ve hoşa giden, insanı insan kılan en temel duygulardan biridir. İnsanı insan dışındaki her varlığa bağlı kılmaya aracı olan, insana; kendisi ve kendisi dışındaki tüm varlıklar ile içsel bir bağ kurmasını sağlayan biricik duygudur.

Kendisi dışında birçok duygunun da öznesi olan sevgi, kimi zaman sahiplenme duygusunu meydana getirir kimi zaman empati duygusunu. Severek insan, kimi zaman ümit eder kimi zaman çaresiz de hisseder kendini.

İnsan sever, severek daha da güzelleşir. Özü sevgiyle yoğrulan insan, benden öteye gider, bize erişir. Biz olmaya yaklaşır, ölümsüzlüğe erişir sanki. Nefesi kesilse bile hayattayken içine kattığı her sevginin, kendisine o an adeta bir nefes vereceği ümidini yeşertir içinde.

Sevmek ama nasıl sevmek? Sevileni göklere çıkarmak, onu adeta kutsamak, en derinine almak. Söze nasıl gelir bilmem, hani böyle gönlünün her yanını sevilene duyulan sevgiyle yıkamak gibi, sevileni her yanıyla kucaklamak gibi, sevilene sadece hayattayken değil öldüğünde de sarılmak gibi.

Ah sevmek… Sonu gelmeyen cümlelerin biricik öznesi, yüklemi sevilen olsa bile sevilene yakıştırılan sıfatların sonsuzluğa erişmesi, sevilenin sonsuzlukla başa baş ilerlemesi, sevilenin sonsuzluğu yenmesi… Sevmek, sevilene duyulan hürmetin dinmeyen temayülü.

Zerre kadar olsa bile suyun değdiği yeri ıslatması gibi, küçücük olsa da çiçeği açmış bir bitkinin feveranı gibi, sönmüş olsa bile mumun daha önce yanmış olduğunu göstermesi gibi, ateşe atılan bir odun parçasının çıkardığı sesler gibi, çok gülmek ile çok ağlamak arasındaki o ince ve akis çizginin kendisi gibi, kül olmaya ramak kalan kâğıdın üzerindeki yazıların kendisini hala okutması gibi.

İçimde olanın dile gelmesi için, tüm bunların babama duyduğum sevginin teşbihi olmasını isterdim. Oysa hayretle görüyorum ki dile gelen her söz, hissettiklerimin yanına dahi yaklaşamıyor. İçimde her an yeniden tutuşan, köz olmadan yeniden alevlere erişen, yüreğimde her an sevginin yeni türlerinin vuku bulmasına imkân sağlayan bu sevgi, ne yazsam da dile gelmiyor.

Sevgiyi böylesine hissetmek belki de hayattaki en güzel nasibimdir bilemem ancak beni halden hale koymaya muktedir olsa da bu sevgiyi bana yaşatan Yaratıcı’ya şükür doluyum, hele de tüm bu duyguları hissetmeme vesile olan, hayatımda gördüğüm en güzel adam olan, “babamı” bana nasip ettiği için Allah’a derin teşekkür ve tefekkür içindeyim. Tıpkı kendisine duyduğum sevgi gibi, onu anlatmak da söze gelecek bir iş değilken, bu durumun bende adeta bir tutkuya hatta bir nevi vefa borcuna dönmesine de hayret ediyorum.

Her birimiz için perestişlerle yaşamak ümidiyle.

Son söz: Babama perestişle.

Leyla KORKMAZ

Görsel bana aittir.

02-08-2021
Konuk Düşünce Yazarları

Konuk Düşünce Yazarları

info@medyacuvali.com

www.medyacuvali.com

Konuklardan Diğer Yazılar

Bu yazılar da ilginizi çekebilir

hhz ballar