Minimal Dostluk!

Belli bir noktadan sonra kimi şeylerle uğraşmak istemiyorsun. Büyüyorsun ve çok şey atlatıyorsun kendi içinde. Herkesin yükü kendine ağır. Sen, kendi kendini iyileştirirken kimi şeyler umrunda olmuyor. Çocukça buluyorsun çünkü. Gittikçe tahammül seviyesinin düştüğünü anlıyorsun. 

Ve sonra diyorsun ki: gitmek isteyen gitsin!

Sadece eşyada değil ilişkilerde de minimalistliği deniyorsun. Sana fazla gelen artık yük haline gelmiş her ilişkiden kaçıyorsun. Seni yoran her ne varsa yok etmek istiyorsun. Kötü olduğundan değil ama sendeki rolü bitmiş gibi bi nevi. Hayatından gelip geçmesi gerekiyormuş gibi kabulleniyorsun.

Kardeş yerine koyduğun çok az kişi olur hayatında. Bu o kadar yüksek bir yerdir ki herkes ulaşamaz o seviyeye. Güven kuruludur kolay kolay bozulmaz. Ya da sen öyle sanırsın ta ki bozuluncaya kadar. Önceliğin; güvenini sarsan bu kişileri elemek oluyor. 

Kendi eleştirdiğini yapan, başkalarının hikayelerine inanıp seni yok sayan, Konuşmadan anlaşılmayı bekleyen, kendini hep haklı görüp şımaran insanlarla devam ediyorsun sonra elemeye. 

Ve sonunda ne oluyor biliyor musun? 

Büyük bir set çekiyorsun etrafına karşı. Gerçekten sadece seninle olmak isteyenin aşabileceği türden bir set. Seti geçen kalıyor ve en değerlin oluyor, diğerleri yok oluyor ve unutuluyor.