Bağı kes!

Herkesin geçmişte hesaplaşamadığı bir olayı olmuştur. Kendi içinizde kurup kurup bitiremediklerinizden. Kafanızda büyütmenize sebep olan şey belki de yarım kalmasındandır. Yüzleşilse tüm her şey sonuçlanacaktır. Çünkü buna inandırıyorduk kendimizi. Şu olsaydı, bu olsaydı o zaman şimdi böyle olurdu cümlelerinin sonu yok. 

Kafada da bitirebilmeyi ne çok isterdik o zamanlar. Olan olmuş, biten bitmiş oysa ki. Gel de anlat ama anlamayacak birine.

Tabi ki hiçbir şey planlandığı gibi gitmiyor. Senin doğruların başkasının yanlışı olabiliyor. Ya da senin cesaretin başkasının korkusu olabiliyor. 

Geçmişle olan bağı koparabilmek için ille de yüzleşme gerekmediğini anlıyorsun. Belki çok uzun sürüyor ama sonunda anlıyorsun. Kendine bunu yapmaktan vazgeçiyorsun. 

Evet, yol uzun ve yorucu. Ama sonunda “oh be bitti” dediğin eşiğe ulaşıyorsun.

Sana değer verenin zaten hep seninle olduğunu öğrendin. Bunun için bir çabaya gerek kalmadığını da. Kalmak isteyen her türlü yolunu buluyor.

Geçmişle olan bağını kesmen gerektiğini de anladın. Belki anılarla belki eşyalarla başladın vedalaşma işine. Zordu ama başardın.

İntikam hissi beslemediğin bir kişiye dönüştürdün onu.  Onu kendi haline bıraktın sonunda. 

Yolların ayrıldığını kabullendin. 

Bağı kestin, attın.

Kendi yolunda sadece kendi yolunda, önüne bakmayı öğrendin sonunda.