Arayış…

Bizim için her gün yeni bir gün olsa da dünün aynısı düşüncesinden de uzaklaşamıyoruz. Küçük an’lar  dışında tabi ki. 

Bizi zorlayacağını düşündüğümüz günleri bekliyoruz. O güne odaklanıyoruz. Şu günü bir atlatayım demekle  o günden sonrasının kolay geçeceğini düşünürüz. Şunu bir bitireyim demekle  başka bir sorunla karşılaşmayacağımızı düşünürüz. Çünkü en zorunu hallettiysek gerisi kolay olur düşüncesiyle bakarız. Bizi motive eden şey budur.

Aslında biz hep anı kurtardık farkında değiliz. Halbuki aklımız hep gelecekte. Hedefler, hayaller sonsuz. Yol olabildiğine uzun. Bitmeyen, sonunu dahi göremediğimiz bir yol.

Bizdeki bir eksiklik  hissi belki de. O boşluğu doldurma, tamamlama ihtiyacı. Bir telaş, bir arayış içerisinde zaman akıp gidiyor böyle.

Hep arar dururuz da ne aradığımızı bile bilmeyiz aslında. Hep bildiğimizi varsayarız. 

Bazen bir dostluğu bazen bir çocukluğu. Bazen de hayallerin gerçek olabilme ihtimaline kapılıp gideriz. İleride şöyle olsun, böyle olsun demekle hayaller başlar ve uzar gider liste. 

Her şeyin çok daha kolay olduğu zamanları düşleriz. Yormadan, yorulmadan yaşadığımız anları. Belki de o günleri tekrar tekrar yaşama isteği bizimki. 

Bazen de sadece gerçeklik isteriz. Güvenle inanmak isteriz, şüpheye yer bırakmaksızın. Neyin eksikliğini duyuyorsak onu arıyoruz. 

Mesele bu, hepsi  bu…