O artık yok…

Hani sevdiklerimiz bir ömür yanımızda sanırız ya. Onlara hiçbir şey olmaz. Onlar dağ gibi sapasağlam arkamızdadır. Hep bizi korur kollar. Her daim en büyük desteğimizdir. Onlara bir şey olabileceği fikri dahi aklımıza gelmez.

Onların canı yandığında,

Tabi  ki ona bir şey olmayacak.

Belki sarsılacak ama ayağa kalkmasını başaracak 

Da desen gün geçtikçe eriyip bittiğini görürsün. İnancın, umudun zayıflar. 

Tutunduğun her dal birer birer kırılıyordur artık. Çaresizlik, elinden bir şey gelmemesi senin canını yakan şey. Dualara sığınırsın başka elinde bir şey kalmaz.

Ve kabullenmek istemediğin son geldiğinde nefesin kesilir. Dünya durur senin için. Kimse gülmesin eğlenmesin. Sadece herkes sussun, boşlukta kaybolayım istersin. Peki ya şimdi ne olacak sorusu dönüp durur zihninde. Varlığına şükrettiğin, yokluğuyla seni sınar şimdi. 

Ondan geriye kalan anıların her birini hafızana kazımak istersin. Anılarında güzel kalsın istersin. Yıldızlara bakar onu düşünürsün. Rüyalarda görür özlemini giderirsin. Yani elinde ne kaldıysa ona sarılırsın. 

Onun yokluğuna alışmak zor gelse de bir gün kabullenirsin: 

O gitti ve geri gelmeyecek!