Onlar Değil, Önce Ben!!!

Herkes  göründüğü gibi değil maalesef. Öyle bir zamandayız ki herkes çıkarları doğrultusunda sana karşı iyi. Sen tam tanıdım sanırken öyle bir şey yapar ki şaşırırsın, hiç tanıyamamışım dersin. Sanki onca zaman boşa gitmiş gibi. Verdiğin değere ve emeğe üzülürsün.

İyi biri olmak öğretilmişti bize şimdiye kadar. O kadar iyi niyetliydik ki herkesi kendimiz gibi bildik ve sonucunda yanıldığımız zamanlar da oldu. 

Öyle demek istememiştir, öyle  yapmak istememiştir diye düşünüyorduk.

Karşılaştığımız kötü olaylarda bile  ondan önce biz bu savunmaları yapıyorduk onun adına.

Sadece ben demeyi  bilmiyorduk ki onlar gibi. Bilsek de yapabilir miydik?!

Halbuki önceden her şey ne kadar kolaydı. Herkes olduğu gibiydi ya da biz öyle sanıyorduk. İnsanlara çabuk inanıp güveniyorduk ve o güvenimiz boşa çıkmıyordu.  

Her şey daha kolaydı daha güzeldi.

“Sadece ben” yerine  “önce ben” demeyi öğrenebiliriz.
En azından bunu yapabiliriz bundan sonrası için. 

Bencillik ve önceliklerinizi karıştırmadan tabi ki. İkisi farklı kavramlar çünkü. 

Kimisi bir hazine kimisi de bir tecrübe olarak herkesin senin hayatında bir rolü olduğunu kabul etmeyi deneyebilirsin.

Karşına çıkan her insanın senin bir sınavın olduğunu kabul etmeyi deneyebilirsin.

İyi ya da kötü... Sana öğreteceği bir şeyler vardır mutlaka her birinin.