Son Defa…

Yer yerinden oynadığında ne tarafa kaçarsın? Tepkin sesli mi yoksa sessiz mi olur? Avazın çıktığı kadar bağırır mısın yoksa susup kimseyle konuşmak istemez misin?

Her zaman sesli ya da sessiz bir taraf olmaz. İkisi arasında gidip gelirken tepkisiz kaldığın da olur. Ne yapacağını bilemeden geçen o süreç. Arafta gibi asılı kalırsın. O anda kalırsın yoktur ötesi. Kim olduğunu nerde olduğunu unutacak kadar kendini kaybedersin.

İçin dolup taşarken bir şeyler yapmak istersin ama elin kolun kalkmaz ya. Öyle bir şey işte. 

Sanki  kutuplara adım atarsın. Ama ellerin ter içinde kalır ya. Öyle bir şey işte. 

Yürürsün ama sanki ayağını bir başkasınınki gibi sürüklersin, hissetmezsin ya. Öyle bir şey işte.

Gözyaşlarını durduramayacağını düşünürken tek damla göz yaşın akmaz. Öfkeden bağırıp çağıracağını düşünürken sesin kısılmış gibi tek kelime edemezsin. 

Yaşadığının ne olduğunu anlatamazsın. İsim koyamazsın. Daha önceden bildiğin bir duygu değil ki. Bu nefret değil,bilirsin. Ama işin tuhafı artık sevgi de değil. Bir şeye karşı artık hiçbir şey hissedememe hali…

Bir şeyi tamamen yok etmek istersin ya. Tüm hayatından, anılarından. Nerde iz bırakmışsa. Bunu yapabilmek için tek yapman gereken  de tüm yaşadıklarına ve yaşayamadıklarına teşekkür edip iyi ya da kötü her anıyla vedalaşmaktır belki de.