Bir Öncelik Meselesi

Her gün ayrı şeylerle uğraşırken zaman nasıl geçiyor, anlamıyoruz. Hep daha çok zamanımız olduğunu düşünüyoruz. Sanki sonsuzmuş gibi. Kendimize, işimize, sevdiklerimize ayıracak zamanımız hep bol gibi. Ama çevremize yetişemediğimiz zamanlar da oluyor. Sonra bir bakmışız ki gün bitmiş. Ve sen hala yapman gerekeni yapmamışsın. Araman gerekeni aramamışsın. Ertelediğin kendi hayatın olmuş farketmeden.

Herkesin bir öncelikler listesi vardır kafasında. Dönem dönem sıralaması değişen bir liste mutlaka vardır. Yapılması gerekenler, hani şu acil dediklerimiz var ya. Ne zaman, nasıl olduğunu bile anlamadan listeden çıkıveriyor. Halbuki tüm önceliğini ona vermiştin listende. Ne zaman listeden çıktı fark edebildin mi?

Boşa geçirilen zaman, bir önceliğinin sıralamasını değiştiriyor. Belki de daha çok zaman ayırman gereken bir şey öteleniyor. Ötelendikçe de eski hevesin kalmıyor. Sonuçta ortaya çok güzel bir şey çıkabilecekken baştan savma bir şey çıkıyor belki de.

Önceliklerin nedir peki? Senin için en önemliler maddi midir manevi midir? Huzurun mu mutluluğun mu? Evin mi işin mi? Ailen mi dostların mı? Sağlığın mı güzelliğin mi?

Birinin hayatında öncelikli olabilmek nasıl bir duygu tattınız mı hiç? Aradığın her an ulaşabilmek. Sen cümlene başladığın an onun cümleni bitirebilmesi. Bir bakışından ne söylemek istediğini anlayabilmesi mesela. İmkansız mı? 

Bazen en ufak düşünceler, incelikler bizi mest eder ya. Onların tadını unuttuğumuzdan belki de. Hepimiz ayrı bir koşturma içindeyken birinin önceliği olabilmek verilen en güzel hediye gibi gelir o an. Bazen sadece senin için ayrılan bir zaman dilimi, yeterlidir. Bu kadar basit işte.

“Zaman sadece bir öncelik meselesidir. Herkes değer verdiğine müsaittir. “

Zamanınız kıymetli ve bunu kimin için harcadığınıza dikkat edin.