Beni biraz anlasana…

Dinleyen mi anlatan mı olmak istediğiniz taraf? Hangisi iyi sizin için? Ne tarafta kendinizi rahat hissediyorsunuz daha çok?

Dinlemenin önemini biliyor muyuz gerçekten? Biz sadece anlatalım istiyoruz. Hatta öyle uzun uzun anlatalım ki karşımızdaki direkt böyle bir durumda ne yapacağımızı söylesin. Bizim yerimize o düşünsün. 

Bencillik mi çaresizlik mi? Bu tartışılır.

Belki anlatarak, içimizi boşaltarak rahatlıyoruz sadece. Çözüm bulunsun bulunmasın sadece biriyle paylaşmak yetiyordur o an. Birinin tüm dikkatiyle sizi dinlemesi yetiyordur. 

Peki dinleyen olmayı seçtiniz mi hiç? Hiçbir şey söylemeden, tüm dikkatinizi karşınızdakine vererek ona öncelik tanımayı? Ben demeyi bırakıp sen diyebilmeyi? Gerçekten beni dinliyor, anlıyor hissini verebildiniz mi karşı tarafa? Onun yerine kendinizi koyduğunuz anlar oldu mu?

Herkes o kadar kendi derdine boğulmuş ki en yakınımızda neler oluyor bilmiyoruz. Bırakın sormayı bakmıyoruz bile etrafımıza. Onun derdi seninkini gölgede bırakıyordur belki. Farkına varır mıyız ? Bi mahçupluk olur mu benimki de dert mi diye? Sanmam hem de hiç sanmam…