Kapandı o defter!

Sen hayatını doldurulması gereken bir defter gibi görürsün. Güzel, mutluluk verici detaylarla boğmak istersin. 

Özenle tek tek çevirirsin sayfaları. Bazen bir sayfa diye oturursun başına. Sayfalar ilerlemiş olur farkına varmadan. Hatta heveslenirsin hızlıca ilerlediği için. Heyecanla doldurursun. Hem çabucak bitsin hem hiç bitmesin istersin. 

Bilmezsin ki sayfalar eksik. Sonuna geldiğinde fark edersin boşlukları. 

Boşlukları görmezden gelmek nafile. Bir yerde seni durduruyor işte o boşluklar.  O mükemmel son dokunuşu hayal ettiğin gibi  yapamıyorsun. O sayfaların nasıl kayıp gittiğini düşünüyorsun. 

Aklın kalıyor, kalbin kalıyor o sayfalarda. 

Boşluğun yerini doldurmak istesen de yapamazsın. Yeni ekleyeceğin sayfalar uyum sağlayamaz ki. Ait olmadıkları yere yakışmazlar.

Sonunda aldığın karar ise deftere yazmayı bırakmak oluyor. İstediğin gibi  dolduramadıktan sonra defteri kapatmakla yetiniyorsun işte. 

Belki de yeni bir deftere geçme zamanı gelmiştir:Yeni bir defter, yeni bir başlangıç. 

Kimisi eskisinin yerini alabilecek ambalajına kandığı yeni defteri alır, yeni bir başlangıç yapar. Kimisi de eksiklerle dolu defterine sahip çıkar,saklar. Zamanı durdurur sanki. Ne bir daha defteri açabilir ne yenisini alabilir.