İki perde değil!

Hayatın kaç bölümden oluşuyor? Çocukluk ve yetişkinlik diye ayırıyorsun belki ama aslında yaşadığın o kadar çok hikayen var ki. Hepsi de birbirinden değerli ve farklı. 

Her hikayen güzel başlayacak güzel bitecek diye bir şey olmadığı gibi hep kötü ilerleyecek de değil. Hepsinin bir ömrü var. 

Hayatının bir döneminde, seni allak bullak eden bir hikaye yaşamışsındır. Başta  korkutucu gibi gelen, ne yapacağını bilemediğin bir hikaye... 

Daha kötüsü olamaz dedikçe peş peşe kötü sürprizlerin önüne döküldüğü bir hikaye. Tükendiğini hissettiğin, her şey bitti gözüyle baktığın anını hatırladın mı?

Nasıl başladı ve nasıl bitti? Sonuçta geçmedi mi?

Başımıza gelenlerin ağırlığı değil de kabullenememekti belki de en zorlandığımız şey. 

Neden ben? Neden şimdi? Şimdi ne yapacağım sorularının cevabını aramaktı seni tüketen şey. Baştan yenilgiyi kabul etmekti yaptığımız ilk şey.

Yaşanması gereken bir hikayen vardı. Sana öğreteceği bir şeyler olduğu için belki de. O an anlamasan da sonrasında değerinin farkına vardığın bir hikayen olmalıydı. 

Güzel hikayelerdense can yakan hikayelerin detaylarını daha çok hatırlarsın. Hafızana kazınır adeta. Başını kontrol edemediğin hikayenin sonunu kendin yazarsın aslında. 

Hayat, sana yeni hikayeler sunar ve eline sadece kalem verir. Sonrası tamamen sende olur. Son nokta sana ait. 

Geriye dönüp baktığında kendinle gurur duyabileceğin, ben neler atlatmışım diyebildiğin bir hikayen var artık. Şimdi ise sahne yeni hikayen için hazır.