Hatıralar

Yaşam denildiğinde aklımıza, başlangıcı belli fakat bitiş belirsiz bir süreç gelir. Bu süreç tanımlarken kimi zaman heyecan kimi zaman korkuyla ilgili cümlelerden yardım alırız. Tek başımıza yaşadığımız hatıraların yanında başkalarıyla da yaşadığımız hatıraların olması, duygularımızı etkileyebilir.

Örneğin bisiklet sürmeyi öğrendiğimiz ilk gün, yüksek ihtimal korku içerisindeydik. Yanımızda bize öğreten kişiye göre de bu durum korku değil, heyecandır. Yani duyguların, tek taraflı açıklaması olmadığı gibi anılarımızın da tek taraflı tanımı olamaz. Bireyin iç dünyası ve dış dünyasının farklı olması tamamen doğaldır. Kendi benliğimiz ile dışarıya gösterdiğimiz benliğimizin farklı olmasının elbette sebepleri vardır. Bizim için o an olması gerektiği gibi değerlendirilebilir. Doğru veya yanlış olarak ayırt edemeyebiliriz.

Arkadaşlarımızla yaşadığımız stresli bir durum, yıllar sonra heyecan verici bir durum olarak hatırlanabilir. Bunun sebebi, hatıralar, bugünden bakıldığı için güzel görülür. Kusursuz olduğu için değil. Yaşamda yeterince stresli durumlarla baş etmek zorunda kalıyoruz.

Anıları hatırlarken kendimizi huzurlu hissetmek istiyoruz. Belki de çok haklıyız. Yaşam dediğimiz şey yeterince stresli olduğu için rahatlamaya ihtiyacımız var. Belki de günlük hayattan kısa bir kaçış durağıdır hatıralar.

Umarım doğru ve yanlışı ayırt edebildiğimiz, gerçekten huzurlu hissedebildiğimiz çokça hatıralar biriktirebilir, korkunun yerini heyecana bıraktığı sayısız deneyimlere sahip oluruz…