Ya Hep Ya Hiç

Bizler denge kurmayı ve dengede yaşamayı bilmiyoruz. Bir olay ya da durumda ya sonuna kadar savunuyor ya da sonuna kadar reddediyoruz ama bildiğimizden değil, daha çok bilmediğimiz için yapıyoruz bunu. Sakin ve ılımlı davranamıyoruz. Bir durunda “ Ya hep Ya Hiç” diyerek sonuna kadar mücadele veriyoruz ama bu mücadele nedir, ne içindir sormuyoruz, sorgulamıyoruz.

Dengede yaşayan ve hayatını yönetebilen insanlar bilirler, bilmeseler de araştırır aslını öğrenirler. Biz araştırmak yerine söylenenleri dinlemeyi tercih ediyoruz.  Dedikodu gerçek bilgiye göre insanlar arasında daha genel geçer ve kalıcı izlidir. Doğru unutulur ama yanlış bilgi unutulmaz. Biz toplum olarak araştırmaktan çok duyduğumuza inanmayı tercih ederiz. Delinin kuyuya taş atması misali insanlarda bilmedikleri araştırmadıkları konular hakkında tartışmaya devam ederler ve bir sonuca varamazlar. Sorgulanmayan zihinde tartılmayan hiçbir bilgi doğru değildir. Zihnin süzgecinden geçirmediğimiz, sorgulamadığımız bilgiler bir olay karşısında yanlış tepkiler vermemize yol açabilir. Örneğin bir kavgada suçsuz bir insan dayak yerken suçlu bir insana kimse ses çıkarmayabilir. Olaylara böyle tepkiler vermemizin temel sebebi doğru bilgiyi aramak, sorgulamak yerine dedikoduya inanmayı tercih etmemizdir. Daha doğrusu suçlu gerçeği anlatsa bile ondan daha çok suçsuz olduğuna inanıyoruz çünkü kalıplarımızın dışına çıkıp sorgulamıyoruz. Uç kutuplarda yaşıyoruz ortayı ve dengeyi bulamıyoruz. Ne yaptığımızı ve yapacağımızı nasıl düşünmemiş gerektiğini bilmeliyiz bunun farkına varmalıyız. Şimdi durup düşünme vakti.