Ağaçlar ve İnsanlar

Yolculuk yaparken insan bin bir farklı düşünceye dalar. Bir de yol uzunsa sorgulamadığı birçok şeyi, keşfetmediği birçok özelliğini keşfeder. Bütün yorgunluğu unutup yolun keyfini çıkarmaya koyulur insan. Ben de kısa bir yolculuk esnasında sonbaharın o güzel renklerinin  doğada görülmeye başladığı mevsimde farklı düşüncelere daldım. “Tek bir ağaçta nasıl bu kadar farklı renk tonu olabilir?” diye düşünürken aklıma bizlerin de böyle olduğu geldi. 

Yaşadığımız aile, arkadaş ortamı hatta ülkemiz de böyleydi. Hepimiz insandık ama bin bir çeşit kültürlerimiz, yemeklerimiz, inançlarımız vardır. Tekrar düşündüğümde dünya da böyle bir yerdi. Tek bir gövdede bin bir farklı tonda oluşan renkler gibi dünyada bin bir çeşit renk ve  kültürde insanlarla beraberdik. Aynı havayı soluyor aynı suyu paylaşıyorduk. Aynı kökten beslenip farklı iklimlere dağılıyorduk. Kimi gün gelir aramızdan ayrılırken kimi yeni büyüyordu, büyüyüp yeşeriyordu. Yağmurlara, fırtınalara rağmen ayakta duran, bir arada tutan gövde vardı.

Ama dünya farklıydı. İlk toprak mülkiyetinin çıktığı zaman nasıl ki sınıflar oluşmaya başladı. Dünya da değişmeye başladı. İnsanların çıkarları ülkelerin çıkarlarına dönüşmeye,  daha fazlasına sahip olma isteği savaşlara neden oldu. Birçok insan hayatını kaybetti. Oysaki toprak bir, gövde birdi. Sadece renk farklıydı. Yaprak aynı yapraktı. Aynı gövdeden, aynı kökten gelen, büyüyen, gelişen yapraktı. Birinin diğerinden farkı yoktu. Ama insanoğlu farklı olmayı ötekileştirmeyi tercih etti. Kimi “ben yaprak değilim” dedi. Kimi “ben daha büyüğüm” dedi. Kimi “ben daha canlı renkliyim” dedi. Ama nihayetinde beslendiği toprak birdi. Bu kadar aynı olurken farklılaşmak nedendi?