Pet ve Felsefesi

Felsefe içinde pet hayvanlarını problem edinmek zorlu bir süreçtir. Felsefenin direkt olarak konu edinmesi anlamsız durum olur. Pet hayvanlarını felsefenin dolaylı yoldan konusu haline getirmek zorunludur. İnsanın hayvanlar ile olan ilişkisi evde sokakta her zaman temas halinde olmasından dolayı felsefenin konusu haline dönüştürülmesinde problem, pet hayvanları ile etkileşiminde ahlakın içinde yerini belirlemek olacaktır. İnsanın ahlakın içinde sadece diğer insanlara değil doğa ile ilişkisinde de belirleyici olan üst ahlak yasası içerisinde iyi ilkesi hedefinde pet hayvanların yerini belirlemek için öncelikle uzmanlar ve ahlakın söylemleri arasındaki ilişkiyi göstermek gereklidir.

Birçok uzman etkileşimin gücünü kullanarak insan ve evlerindeki pet hayvanlarının ilişkisi üzerine çok kez bilgilendirme yapmaktadır. Öncül olan ilk kural ise her hayvanın cins olarak aynı olmadığı gibi hemcinsleri arasında da pet hayvanlarının gerek yapısal gerek alışkanlıkları ile farklı davranışlarda olduğudur. Pet hayvanları için ortak olarak ırksal bazı davranışların dost edinen insan tarafından hak olarak, pet hayvanına eksiksiz yerine getirilmesi gerektiği açık halde görünmektedir. İnsan-hayvan ilişkisi içerisinde ev ortamında, pet hayvanının tamamen insanın günlük hayatına uyumlu olmamasından kaynaklanan sorunlar öncelikle pet hayvanına uygun şekilde çözülmelidir. İnsan zekâ sahibi varlık olarak kendisinden alt olan hayvanın kendisiyle aynı düşüncelere sahip olmasını bekleyemez. Pet hayvanları ile eşiti gibi tartışmak gereksiz hamle olur. İnsan her zaman kendisinin insan ve karşısındakinin insan olmadığının farkında olmak zorunluluğundadır.

Pet hayvanı ile beraber yaşama amacında olan insan için pet hayvanı ile ilgili bir diğer problem ise yine insanlar içerisinde olan dostların, pet hayvanı ile fobileri olan diğer insanlar aralarındaki ilişkiden doğan sorumluluklarıdır. Pet hayvanları için komşuluk ilişkileri insan ile aynı olmadığı yadsınamaz bir kuraldır. İnsanın sosyal hayat içerisinde hem diğer insanların hem de pet hayvanının huzurunu koruyacak şekilde güvenliğini sağlamak zorunluluğundandır. Hobileri olan insan için bir başkasının pet hayvanı ile birlikte yaşaması ve pet hayvanının varlığı sorun olamaz. Orada hayvanın varoluşuna karşı çıkmaktır. Pet hayvanları ve insanın ahlaki yapısının ilişkisi tam olarak burada felsefenin konusu olmaktadır.

“Hayvanlara karşı acımasız olan insan, iyi insan olamaz.” A. Schopenhauer ahlak felsefesi içerisinde bu sözüyle aslında sadece hayvana karşı bir merhameti savunmadı. Ahlak, kalabalık içerisinde dışa gösterilen ve diğer insanların tek olan insan için yargı halidir. Hedef gösterilen bir insanın ahlaki olarak içindeki değerin dışa vurumunun yansız, saf halidir. İnsan öfkelendiğindeki hali gibi hayvanlarla ilişkisinde asla yapmacık olamaz. Ahlaki olarak iyi ilkesine ulaşmak isteyen insan için hayvanların varlığından rahatsızlık ve sıkıntı duymak, temelde bir ahlaki sıkıntı olduğunun göstergesidir. Çevrede sebepsiz yere hayvanlara zarar veren ya da verdiği zarardan en küçük hali ile haz duyan bir insan için ahlak kavramını sorgulamanın anlamı olamaz.