Sınıfta Kalan Çocuklar

Okul saati geldi. Bazı çocuklar sırtladı okul çantasını bazılarıysa kağıt toplama aracını. Orta Çağ’ın küçük insanları ya özel eğitimler alarak ya da çalışarak çevirecekti kapitalizmin çarklarını..

 Çocuğun tanınması tarihsel süreçlere dayanmıştır. Bu süreç içerisinde çocuğa verilen roller de değişmiştir. Bu roller ülkelerin gelişmişlik durumuna göre şekillenmiştir. Çocuğun eğitimde edindiği rol bunlardan biridir. Ancak ülkelerin refah durumundan, yetiştiği ailenin ekonomik gücüne kadar birçok etken eğitim konusunda eşitsizliği gözler önüne sermiştir. Eğitimine devam edemeyen çocukları birer işçi konumunda görmekteyiz. Bir tarafta asla o eğitimleri alamayacak çalışmak zorunda kalan, eğitimine devam etmekte zorlanan çocuklar diğer yanda daha avantajlı bir konumda eğitimine devam eden çocuklar. Çocukların eğitimde eşitsizliğe maruz kaldığı üzücü bir gerçek.  Sosyo-ekonomik açıdan yetersiz kalan aile çocuğunun eğitimine ne yazık ki katkı sağlayamamakla beraber çocuk, aile bütçesine destek sağlamak durumundadır.  

Peki bir çocuğun hayali çalışmak mıdır?

 Küçücük bedenleri ve kocaman hayalleriyle sırtladıkları sorumlulukların büyüklüğüyle devam ediyorlar hayatlarına. Okul bahçesinde koşarken düşüp ağlamak gibi dertleri yok mesela. Çünkü ağlamamayı öğrendiler zamanla..  Pazar banyoları eksik, yeni ütülenmiş okul formaları yok, sabah patates kızartması kokusuyla uyanmadılar hiç ve koşa koşa okula gittikleri bir sabaha uyanamadılar. Bu saydıklarım hayaldi belki de onlar için. Büyüyünce ne olacaksın sorusuna verecekleri cevap yarım ve karmaşayla doluydu hep.

Sanıyorum tek yapabildikleri eski bir kağıda ucu kırık kalemle hayallerini yazıp çizebilmekti.