Yollarda

Yollarda

A+ A-

Bir otobüs yolculuğunda yazıyorum bu yazımı. Cama yansıyan yüzleri gözlemlerken buldum kendimi. Bu kadar insan toplanıp koca bir yolun bitmesini beklerken, içlerinden neler geçiyor anlamaya çalışıyorum. Her insanın yolculuğu ayrı bir hikaye aslında.. Sevdiklerine kavuşmak için dakikalar sayan, sevdiklerine veda eden ve belki de çok sevdiği insanın yasını tutmaya giden o insanlarla başlıyor benim yolculuğum.

Her otobüs yolculuğu farklı insanların toplandığı küçük bir kasabayı çağrıştırıyor bana. Her bölgenin birer temsilcisi gibiler. Kim olduklarını bilmediğim insanların hislerini donuk simalarından anlamaya çalışırken buluyorum kendimi. Biri yanında oturan insanı rahatsız etmemek için kolunu nereye koyacağını şaşırırken diğeri koltukta rahat oturmanın yollarını arıyor. Benim gibi muavinin kahve ikramını da bekleyenler vardır belki de. Yazımı yazarken bir kahve fena olmazdı aslında…

Aradan zaman geçiyor kısa bir mola veriyoruz. Otobüsün durmasını sabırsızlıkla bekleyen insanlar, kapı açıldığı an dışarı atıyor kendini. Her biri derin bir nefes alıp, rahatlamaya çalışıyor. Bana hayatta verdiğimiz kısa molaları çağrıştırıyor bu durum. İnsan en yoğun anında kendine küçük bir zaman yaratmak istiyor. Otobüste de bu yoğunluk düşünce karmaşasından ibaret. Akıllarında her ne varsa bir an olsun unutup, rahatlamak istiyorlar yarım saatlik mola sayesinde. Dışarı adım attıkları an otobüsün içinde kalıyor düşünmek zorunda kaldıkları şeyler. Hepimiz biraz dinlendikten sonra yola kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Yolculuğun en sıkıcı yanı saatlerce bir yere ulaşmaya çalışmak olsa da artık benim için farklı bir anlam taşımaya başladı. Gündelik koşturmacalardan düşünmeye, araştırmaya, biraz olsun sorgulamaya vakit bulamazken, uzun yolculuklar iç hesaplaşmalardan başka yapacak bir şey sunmuyor insana. Donuk simaların asıl nedeni budur belki de. İçinde taşıdıkları duyguları bir otobüs karanlığına sığdırıyor hepsi. Ağlayan çocuklar dışında kimsenin duygularına erişemiyorum. Sanırım çocuklukta kalıyor duyguların dışavurumu.

04-12-2022
Nida Çakır

Nida Çakır

Sosyolog

Ankara’da doğdum. Resme ilgimden ötürü resim öğretmenimin desteğiyle lisede grafik ve fotoğraf okudum. Toplum ve sanatı birleştirdiğim lise hayatımın sonunda üniversitede sosyoloji okumaya karar verdim. İzzet Baysal Üniversitesi sosyoloji bölümünden mezun oldum. Şimdi de Samsun Üniversitesi’nde yüksek lisans yapmaktayım. Kalan zamanlarımda plak evlerini gezmekten keyif alıyorum. Şu an için küçük bir plak koleksiyonum var.

nidacakir06@gmail.com

nidacakiir