GİRDAP

Bazen bir girdabın içine sürüklenir insan... Apansız!

Hayat bu girdaplar bütünü işte!

Bazen bile bile gireriz kendi girdabımıza, yine de neye uğradığımızı bilemeyiz. Çünkü uzaktan göründüğü gibi değildir hiçbir girdap.

Bazen ise başkalarının girdabına yuvarlanırız. Onun elini tutup o girdaptan çekeyim derken bir bakarız ki biz kapılmış gidiyoruz. Sonra dengeler değişir ve girdabın dibini boylarız.

Tuhaftır sonrası bilinmez. Durağı nedir? Duracak mı?  Peki nerede? Bilinmez bir döngü.

İlk girdiğimiz girdap, doğumumuzdur aslında. Kendi seçimimiz değil üstelik! Soğuk, bilinmez ve "fazla aydınlık" bir dünya! Bu sebepledir belki ilk günler net görmemeyi seçmemiz!

İşte ilk travmamız bu doğum girdabı! 

Hiç bile isteye seçmediğin bir savaşa girip, ortalama altmış yıl bu savaşa devam edeceksin. Daha baştan bir saçmalık kendisi. Hiç de adil değil. Üstelik istemediğin başarıların ve yenilgilerin olacak ve bunlara da bir hiç uğruna ama çok şeymiş gibi katlanacaksın.

İnsan işte… Yaşamı boyunca, doğmadan önceki, güven ve sıcaklığa yeniden kavuşmak için savaşır durur.

İnsan,o küçük ceninin, o girdapla kazanamadığı savaşı, bir yetişkin olarak kazanmaya çalışır her defasında! Yeniden! Yinelenen yenilgilerle!

O yüzden cengâverce atlar o derin suya.

Öyle korkuya, el titremesine de yer yoktur bu fırlatılmış dünyada. Bilir! Bilmezse bildirilir.