DENGE

Karmakarışık olmuş duygular yumağını çözmeye çalışıyoruz. Tam çözdük derken yeni bir düğümle karşılaşıp tek kişilik çözme çabasıyla uğraşarak vakit kaybediyoruz. Tek olarak çözülmez çünkü çözüldü zannettiğimiz her duygu kelebek etkisiyle farklı boyutlarla tekrar çıkar karşımıza, çözemediğimiz her duygu düğümü de kolektif ruhta sıkıntı oluşturur. Duygular yelpazesi her salınımda hissettirir kendini neyi-neden yaşadığımızın bazen karşılığı olmayabilir ama nasıl hissettiğimiz hangi duyguda olduğumuz önemlidir. Burada dozaj devreye giriyor, girmeli. Neyi-nasıl hissettiğimiz , neye-neden ve ne kadar tepki verdiğimiz ya da vermediğimiz .

Tek ayak üzerinde durabilir misiniz? belki belli bir süre fakat zaman ilerledikçe sallanmaya başlarız dengesizleşir vücudumuz destek alma ihtiyacı duyarız ya da diğer ayağımızı indirme hissi yaşarız ki dengemizi ayarlayabilelim. Vücudumuz denge ister. Ruhsal olarak ta tek bir duyguyu yaşamayız ya da tek kendi duygularımızla yaşayamayız ruhumuzda denge ister.

Bir bilgeye zehrin ne olduğunu sormuşlar demiş ki; ihtiyacımızdan fazla olan her şey zehirdir. Fazla güç, fazla ihtiras, fazla korku, fazla sakinlik ,fazla öfke, fazla neşe, fazla nefret hatta fazla iyi niyet.

Olumlu olumsuz duyguların fazlalığı zehir hükmünde söylenmiş çünkü zehir var olan şeyi yok eder. Bu yüzden denge hayat akışında çok önemli bir unsur. Her dengesizlik akışa aykırı bir durum oluşturup maalesef kötü sonuçlarla karşılaştırır bizi. Maddi manada ister bir binanın temelindeki dengesizlik olsun ister arabanın balans ayarında ki bir bozukluk olsun ister manevi anlamda duygularımızdaki eksiklik ,fazlalık olsun olumsuz etkiler insanı.

Bu sebeple dengeli insanlar çoğunlukta olmalı ki toplumda , dengesiz insanlar dengelenebilsin. Yoksa dengesiz insanlar dengeli insanları da dengesizleştirebiliyorlar .Ne güzel tekerleme gibi oldu, işin latifesi olsa da bu, gerçek şu ki; yaşamım özünü yakalayabilmek ,DENGE de kalabilmekle mümkün!.