Sezgisel Metaforik İntihar Notu :

Hissetmiyorum:

Bazen kendimi hissetmiyorum
İyi, kötü, güzel, çirkin, doğru, yanlış değil
Hissetmiyorum...

En yakınımdan en uzağıma kadar herkesin içinde kendimi sadece hissiz ve nefes alan, sıradan bir et parçası olarak görüyorum.

Bazen kendimi hissetmiyorum
Duymuyorum, yiyemiyorum, göremiyorum yani
Hissetmiyorum...

Keşke en sevdiğim müziği hiç duymasam,
Keşke en sevdiğim yemeği hiç yemesem,
Keşke aynaya bir daha hiç bakmasam diyorum.

Bazen kendimi hissetmiyorum
Acı çekemiyorum, mutlu olamıyorum, heyecanlanamıyorum cidden
Hissetmiyorum...

Keşke hep acı çeksem, hep mutlu olsam, bir şey için heyecanlansam diyorum.

Bazen kendimi öldürmek istiyorum

Yalnız kalmak, ağlamak, düşünmek istemiyorum.
Sadece kendimi dünyanın en uzun binasından aşağı bırakmak, en ağır zehri bir içişte bitirmek, kafama şarjörü boşaltmak istiyorum.

Özlüyorum:

Mutsuz olmayı özledim.
Her umut ettiğim anı ve çektiğim her acıyı özledim.
 

Her gün kafamda "acabalar" ile rahatsız uykulara dalmayı,
Her sabah "keşkelerle" geçmişi anmayı özledim
 

Yaşamaktan zevk almamayı, her gün sanki son günmüş gibi pervasız ve umursamazca davranmayı özledim.
 

Her sigaram sanki ilk sigarammış gibi yakmayı, her duman sanki dertlerimmiş gibi sonsuza doğru uzun uzun dumanı üflemeyi özledim.
 

Bence ölmeliyim.

Özlemek özlemektir, ölmek de ölmek.
Bazen her şey hiçbir şey için yetersizdir.
Yapılacak tek şey hiçbir şey yapmamaktır.
Aynı şu an olduğu gibi sadece özlemektir.
Ya da ölmektir hiçbir şey, bir şey, tek şey.