SİLLAJ

İnsan karmaşık bir varlık, bu karmaşıklığı çözmek için çok eski zamanlardan bu yana birçok duygunun içine girip çıkmış ve hayatta bu duygu karmaşıklığına ne kadar sağlam bir duruş sergilemişse varlığını kabul ettirmiştir.

Duygularımızla yaşamın içinde varız; ağlamalarımız, gülmelerimiz, korkularımız, şaşkınlıklarımızla fakat duygularımızı açığa çıkaran en içten şekilde hissetmemizi sağlayan bizi zaman makinesindeymişçesine yaşanmışlıklarda gezdiren öyle bir unsur var ki içimize çeke çeke hissettiğimiz de o anda olduğumuz şey “koku” .İşte burada öyle bir kelime devreye giriyor ki bizi farklı bir ruh haline sokan “sillage”(sillaj) yani “kokunun izi” Fransızca kökenli bir kelime olarak karşımıza çıkıyor, barındırdığı anlam “sevdiğin biri gittikten sonra ortamda kalan kokusu”nu ifade ediyor.

Yaşamımızda bu anlamı bize hissettiren öyle yoğun kokular var ki; anne kokusu, evlat kokusu, deniz kokusu, kahve kokusu, sevdiğimizin kokusu… İçimize çektiğimizde nefesimizin derinleştiği, içimizi dolduran yoğun duygular sarıveriyor tüm bedenimizi. İyi ya da kötü etkilese de duygularımızı kokunun izi, biz iyi olana yoğunlaşıp, gözlerimizi kapatıp, sevdiklerimizin, sevdiğimiz şeylerin yanımızdayken doya doya koklayıp kokularını içimize çekelim, dolduralım içimizi. Bırakalım daha sonra kalsın kokularının izi.