Mücadeleci Farkındalık

Ay bu gece bir başka parlıyordu. Bulutlar bugün bir başka bakıyordu mevsimlere, gökyüzü bugün daha mavi daha renkliydi. Biz adım adım ilerlemeye çalışırken, hayatın sunduğu küçük mucizelere şahitlik edemiyoruz belki de , hislerimizi, gördüğümüz , duyduğumuz tüm hikayeleri unutuyoruz. Anın farkındalığı geçip gidiyor cümlelerle, sessiz bir yenilgiye uğruyoruz. Sabah dinlediğimiz müziği, öğlen yediğimiz yemeği bazen de sokakta yürürken yanımızdan geçip giden insanların farkında olamıyoruz. Anda kalmamak, bazen sayfası eksik bir kitap gibi hissettiriyor. Biraz yarım bir hikayeden renkler çalıyor. Bugün rüzgarların esintisi daha anlamlı, bugün gördüğüm tüm insanlar daha heyecanlı, bugün duyduğum tüm sözler daha yapıcı, her şey sakinlikte işlerken, bugün var olan farkındalığım daha gelişmiş ve solmaktan son anda kurtulmuş bir çiçek misali yüzüme vuruyordu. Bir merhabayla başlayacak güzel anılar eşlik ediyordu yolumuza, yeni insanlarla ,yeni başlangıçlar yapmak için her zaman bir umut vardı bu çocuğun içinde, saklambaç oynardı kalbinin odalarında , koşar pencere kenarına tüm gün dışarıyı seyrederdi. Belki de tüm yenilgilerine rağmen kendine şans vermek istiyordu .Acılara tebessüm etmeyi, mutluluğa evet demeyi , sevgiye karşılık vermeyi, üzüntüye ortak olmayı öğrenmek için mücadele ediyordu. Ve en önemlisi kendine olan inancına her gün daha sıkı sarılıyordu . Mücadeleci farkındalık yolculuğunun temeli ,ana karşı gelmeden ve yargılamadan var olma çabasıdır . Şuan buradasın ve burayı tüm güzel yanlarınla yeniden canlandırmaya hazırsın. Ve sen bilinmeyen en güzel notasısın hayatın..