Toz Pembe Yazgı

Yazgısı burada aşkın, kanatlarından nehirler dökülüyor masumiyetin, tutmak için bir adım yaklaşıyorsun. Sanki kaşıntı tutuyor kalbini, önce anlam veremiyor bedenin ilk defa böyle hissediyor. Aşkın, silah gibi kalbine ateş alacağını nereden bilebilir insan. Sarsılmaz sandığımız her aşk anlık  kasvetlerle yok olabiliyor. Bugün öyle kolay değil dediğimiz her şey birden gerçekleşiyor. Ya aşk gerçekten yanılsamadan ibaretse, yine de aşka inanabilmeli miyiz? Sağanak yağış altında kaldığında şemsiyenin olmadığını fark ettiğin anda birinin sana şemsiyesini , uzatması gibi basit bir durum değil. Ekran karşısında gördüğümüz aşklar bu kadar toz pembe kalabiliyor hayata , bazen diyecek söz bulamıyoruz bu toz pembe hayallere çünkü inanmak istiyoruz. Bir anlık mutluluğa ihtiyaç duyabiliyor insan bazen  ama kalıcı olmayan hiç bir duygu bizi geleceğe götürmüyor. Yarı yolda bırakıyor. İşte o zaman bu yarı yolda bırakılmış hissi yıllarca bir başkasına güvenimizi sarsıyor. Oysa ki bazı denklemler çok da zor değil kimsenin yükü taşıyamayacağından daha ağır değil. O yükleri ağırlaştırılmış hissettiren bizler olabiliriz. Sırtımız da hiç ağırlık hissettirmeden yanımızda var olanlar iyi ki varsınız. Bugün ve daima hep birlik içinde kalacağımız günler gelsin, bu sefer mucizeleri beklemek yerine mucizenin kendisi olabildiğimiz her bir güne umut yazgısı denk gelsin. Belki  bu denk gelişler her şeyi yenilemeye yeter.