Aşk Çıkmazı

Aşıkların çatıştığı, yüzleşemediği bazı gerçekler vardı bu mevsimde, sona yaklaşıyor gibi hissedip kurtarmaya çalıştıkları ilişkileri, duygularını anlamak için biraz ara verdikleri birkaç süreç, oysa sevginin ruha bir şifa gibi geldiğini göremeyecek kadar küçültmüşlerdi kalplerini, kaçarak zamana bırakmak bazen doğru hissettirebiliyordu. Bilinmeyen tek şey ise ruha iyi gelen sevginin zamanla hem artıp hem azalabileceği gerçeğiydi. Kalbim yola çıkmadan önce ait olduğu yerin sokaklarını tanımak istiyordu. Ona dair anıları, mevsimleri, geleceği, hisleri ve hissizliği bilmek istiyordu. Sevmenin sadece bir tanımdan ibaret olmadığını, aslında kocaman bir boşluğu doldurduğu ve orda var olmanın güzelliğini hissettiriyordu. Aşıklar bir çıkmaza girerken, arkalarında kocaman bir yaşanmışlık ve solmaktan korkan kocaman bir çiçek tarlası bırakıp gidiyordu. Her çiçek yeniden açmaya can atarken, bir yudum su (sevgi) bulamadığı bu yolculukta solup gidiyordu. Aşk, bu çıkmazların içinde özgün ve yılmaz kalmıştı.