Ona Ait

Bugün koca bir çınar ağacının gölgesine uzandım. Gökyüzünde mavi ile beyazın birleşiminde o gri havada bile dimdik duran bulutlar beni kendine hayran bıraktı. O anda kendini gökyüzüne ait hisseden bulutlar gibi olmak istedim. Ve yüzüme dokunan rüzgara kendimi bıraktım sonra kulağıma fısıldayan o melodiyle kendimi ilk defa oraya ait hissettim. Sahi siz kendinizi nereye ait hissediyorsunuz? Bunca zaman hiçbir yerde huzuru yakaladığını hissettin mi ya da evet işte burası benim yuvam burayı ben kendim seçtim diyebildin mi bunu şuan kendin için düşünmelisin. Eğer gerçekten hiç konfor alanından uzaklaşıp bilmediğin bir nokta da bir şeyler yapmaya çalıştıysan yalnız değilsin. Konfor alanımızı tamamen yok etmek yerine kendimize zaman tanıyarak kendimizi buna alıştırmamız daha iyi hissettiriyor. Bende bu düşünceden hiç çıkamayacağım diye düşünürken kendimle ne kadar mutlu olabildiğimi, yeterlilik denilen kavramın sadece bir kelimeden ibaret olduğunu anladım çünkü toplumun bize dayattığı o karmaşık kalıplarla bir bütünüz, bugün o kalıpları kendine daha ne kadar yükleyebilirsin ki, ben artık toplum için değil kendim için varım. Yeterliyim her şeyi başarabilecek güce sahibim ve kendime yarattığım küçük dünyamda çok başarılıyım. Yetersizliği bir kenara bırakıp düşünsene sen kendini en çok nereye ait hissediyorsun. Buradan çıkınca birazda olsa kendini yeniliklere açık tut her şeyin en fazlası içimizde yerde gökte aramayı bırakıp kendimize dönsek her sorun sanki bir an önce bitecek gibi hissediyorum. Şu ufacık dünyanın minicik soruları hep benimle kalacak. Bende o soruları her defasında baştan cevaplayacağım. Ait olduğum yerden huzur bildirimi bırakıyorum.