Eski

Eski günlerden konuşalım

Kuzgun habercisi siyah saçlarınla

Otogar peronunda beklerdin

Her otobüsün kalkışında

Birileri yolculuğa başlar

Gittiği yolda, halden habersiz

Başlardı bizimse yok oluşumuz.

 

Kim der eskide kalmaz

Bedenler saf hangimiz temiz

Söyle bitmedi kinimiz

Sadık olacaktık seninle

Dönmeyen sabaha karşı

Gitmem deyip giden hangimiz.

 

Eskilerin sonu gelmeden

Olur da geri dönmezsem

Yazacağım uzaktan dünyaya,

Denizi aya yükselttiğim

Yıldızları ayağına serdiğim gecede

Fark ettim kırmızı saçlarını

Tutsaklığınsa bedeninde saklı

Taşıyamadın, savaşmak ağırdı.

 

Eski günlerde sarıydı saçların

Yer ayaklarının altında titriyor

Gökyüzü yansıyor bakışlarında

En uzun şarkılarsa yüzünde.

 

Saçların şimdi mor

Eskilerinse en sonu

Ayakta kalan nefretimiz

Kimse artık hatırlayamadığında

Yüzüne bakamayacağım.