Mezar Taşı

Bembeyaz bir şubat soğuğunda

Gözlerim güneşle kamaştı

Uğrayanım çok oldu ama

Ben adını bile bilmiyorum

Altımda yatanın

 

Bir metresi varmış

İlk zamanlar gizlice gelir

Çok ağlar

Seviştiği adamları anlatırdı

Sonraları gelmez oldu

 

Üzerimde zıplayan

Küçük adamlarla

Yüzü kızarmış kadın

Geldi sesi titreyen

Dayanamadığını

Evleneceğini söyledi

Küçük adamlarsa

Bayramdan bayrama geldiler

Beni görmeye

 

Dağ gibi bir adamdı

Az geldi konuşmadı

Konuşmak güçsüzlük

Musalla taşı kadar ağırdı gözyaşları

Sonradan öğrendim

Kederden öldüğünü