Hayat Garipliği

     Hayat, dünyaya geldiğimiz anda ağlama sesi ile başlar. Hayata ağlayarak merhaba diyoruz. Kelimelerle, sözcüklerle de değil de duygularla tepki veriyoruz. İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özellik duygu mudur mesela?... Karşımıza tesadüfen insanlar çıkıyor benliğimize bir şeyler katıyor ve sen kendinin farkında olmadığın iç benliğini fark ediyor buluyorsun kendini. Yıllarca fark edemediğin bastırılmış dünyanı fark ediyorsun. Aslında kendini hapsettiğin iç dünyandan çevrendeki insanlar sayesinde çıkıyorsun. Kendini depresyondayım, bunalımdayım psikolojim bozuk sanıyorsun ama diyorsun ki ne hayatlar varmış ben kendimi dünyaya kapatmışım. Aslında psikolojinin bozuk olmadığını duygularını kapattığını bahsediyorsun. Aslında hiçbir şeyin yokmuş ve boşluktan kafanda kurduklarınla bir dünya yaratmışsın… Bu ruhsal bir uyanış mıdır yoksa duyguları fark etmek midir? Hayat garip bir yer. Mucizelerle dolu… Bu hayatta içimizdeki benliğimizi bulmak zaman alabilir. En kötüsü de iç benliğini fark etmemek. Kendini kapatmak duygularını bastırmak ve hayatta adım atamamakmış sevgili okuyucularım…