Sıfır Beklenti Dünyası

   Hayatta gözlerimizi beklentilerle açarız… Herkesin doğduğumuz günden beri bizden beklentisi olur. Beklentiler ailede başlar. Yaş ilerledikçe sosyal çevre geliştikçe bu beklentiler artar. Beklentileri karşılamak zaman zaman bizi yorar. Beklenti sadece sosyal çevremizde değil kendi içimizde de bulur kendini. Beklenti ve umut kavramları benzese de her beklenti umut içermez. Beklenti yorar insanı…Beklentiler olmadığı bir dünya olsa nasıl olurdu? Herkes yaptıklarıyla mutlu olduğu kimsenin kimseden bir karşılık beklemediği… Sabah gözümüzü açtığımızda bomboş bir zihin… Bazen gerçekçi bir beklenti bazen de kişiden daha fazlasını beklenmesi sonucu oluşan beklenti böyle beklentiler hep bir hayal kırıklığı oluşturur. Ama beklenmedik bir şeyi başardığımızda sürpriz olur karşıdaki insana…  Hayal kırıklığına uğrattığımızda hüsran derler, sürpriz yaptığımızda mutlu olurlar. İmkanları zorlamakta beklentilere dahil.

 Hayat dediğimiz şey beklentilerle dolu imkansızlar, olması mümkün olan şeyler kısaca çabalamak. Beklenti olmayan bir dünyanın tadı nasıl olurdu? Her şey bomboş mu olurdu yoksa daha kolay mı? Bir insana gereğinden fazla değer verdiğimizde ona karşı bile beklentilerimiz artar. Bizi hayal kırıklığına uğratır sonra orası ayrı. Bunun hayal kırıklığına uğratmayanları da vardır tabii ki…

 Beklentiler bazen hayallerimizi de kirletir. Beklentiler sadece üzer. Bir insanı gözümüzde büyüttüğümüzde hayalle beklentileri de karıştırırız… Sorunun bizde olduğunu düşünürüz. Beklenti hayatta en çok karşılaştığımız duygularda ön sırada… Sevgili okuyucularım beklentiye girdiğiniz insanlara dikkat edin sonu hüsran da olabilir… Sürpriz de olabilir… Beklentisiz bir dünya mümkün değil. Çünkü insan beyni düşüncelerle dolu. Keşke mümkün olsaydı ve bu kadar yorulmasaydık.

Dünyaya geldim bir kere

Hayat benden bekler durur bin kere

Öz benliğim bile beklerken benden bin kere