Yalnızlık

Yalnızlık dramatize edilmiş bir sözcük gibi gözükse de aslında öyle değildir.  İnsanoğlu bazen tek başına bazen de çevresinde insanlar varken de kendini yalnız hisseder. Kendimizi soyutladığımız anlarımız olmuştur. Kalabalık bizi yorar duruma gelmişizdir. Yalnızlık neydi yalnızlık boşluk hissiyatı. Özdemir Asaf ne güzel özetlemiş aslında ‘İnsanlar, insan insanların içinde insana hasret yaşarmış. Bu cümle aslında çok şey anlatıyor. Kalabalık içinde olsanız bile sizi anlamayan insanlar olduğunda yalnızızdır. Bazen de tek başına kalmak isteriz kendi kabuğumuza çekilmek, kendimizle yüzleşmek. Sessizlik ve huzur istemek kendini soyutlamak bazen bize yeni kararlar aldırır. Yalnızlık kelimesi insana ajite bir kelime gibi gelse de bazen buna ihtiyacımız vardır. Bu süreç bittiği zaman adım adım kalabalığa yaklaşırken bulur kendini. Bazen tek başına bir şeyler yapmak istemek insanın kendiyle vakit geçirmesi ne güzeldir. Böylece kendinde keşfetmediği duygu ve düşünceleri keşfeder. İnsanın kendini keşfetmesi kadar güzel bir hissiyat var mıdır? Bence yoktur. Kalabalıkta yalnız kalmayı ise gerçekte yanımızda olmasını istediğimiz insanlar dışında herkesin yanımızda olmasıdır. O yanımızda olmasını istediğimiz kişi yanımızda yoksa kendimizi manevi yönden yalnız hissederiz. Yalnızlığın bir çözümü yoktur aslında, insan o yöne giderse kendini hep öyle hisseder. Önemli olan kendinle mutlu olmaktır. Kendinle mutlu olursan yalnızlığın önüne geçersin. Kendini tanımak, kendinle barışmak için kendine vakit ayırmalısın. Kendini tanırsan hiçbir zorluk seni yıldıramaz. Zaman zaman yalnızlık bize iyi gelen bir histir.