Yeni Başlayanlar İçin Siyaset

Önce her şey bir toz bulutuymuş.

Sonra dünya oluşmuş ve ardında yaşamı getirmiş.

Kendi halinde sessiz sedasız dönerken, üzerindeki canlıların biri gelir biri gidermiş...

Günlerden bir gün, dinozorların yok oluşunu fırsat bilen insanlar, mağaralarından çıkıp dünya üzerine yayılmaya başlamışlar.

Ama bakmışlar ki, dinozorlardan kurtulmuş olmaları, huzur içinde yaşayabilmeleri için yeterli değil. Bu sefer de farklı hayvanların korkusuyla yaşar olmuşlar.

İşin içine yalnızlık da girdiğinde, kabile halinde yaşamanın ve savunma teknikleri geliştirmenin vakti geldiğine karar vermişler.

O kuytu senin bu köşe benim diye kaçışıp, o av senin bu su benim diye kapışırken, kendileri gibi insanların varlığından haberdar olmuşlar.Ve birbirleriyle savaşmaya başladıklarında, anlamışlar ki, insan ırkı hayvanlardan bile acımasız.

Bunun üzerine diğerlerinden de korunma gereği hissetmişler.

Hem korunabilecekleri hem de yaşam kaynakları bulabilecekleri topraklara yerleşerek, kendi sınırlarını çizmeye başlamışlar.

Birbirlerine ve topraklarına bağlanarak ona isimler vermiş, ülkeler kurmuş ve sayıca çoğalır olmuşlar.

Ancak düzen ve huzur için, ne birliktelik ne de sınırlar çözüm olabilmiş.

Zaman dünyayı ve koşulları değiştirdikçe insanlar da değişir olmuş. Korku ve tehdit karşısında birleştikleri günleri unutup, bu sefer de birbirlerine düşer olmuşlar.

Düzen ihtiyacıyla birlikte, kabile liderlerinin yerini krallar, geleneklerin yerini kurallar almaya başlamış.

Ama yine iş bununla da bitmemiş. İhtiyaçların sonu gelmemiş. Kazandıkça ve geliştikçe beklentileri artar olmuş.

İnsanlar yaşamak isterken, kimi krallar onları savaşa sürüklemiş.

İnsanlar emek harcarken, kimi soylular haklarını yemiş.

İnsanlar ortak iyiliği beklerken, tiranlar kellelerini istemiş.

İnsanlar düzen isterken, iktidarlar birbirine girmiş.

Siyasal Düzenler

 

Kötü zamanlar olduğu gibi iyi günler de görmüşler ama, artık zamanın değil aklın değişim vakti geldi demişler. 

 

Dillerindeki kavramlar gibi topluluk düzenleri de değişir olmuş.

Bir arada huzurla yaşayabilmek için neyin düzen getireceğine kafa yorup durmuşlar.

Düşünüyorsak varız demiş, yorulan kafalarıyla daha fazla ses çıkarmaya başlamışlar. Bu düşünceler ve sebeplerle bir de sonuca varmışlar.

Bizim için en iyisine, artık kendimiz karar verebiliriz diye düşünmüşler.

Hepimiz birbirimizden farklı düşünsek de ortak bir ses bulabilir, bir koyun gibi güdülmeden tamamen özgür olabiliriz demişler.

Böylece yeni bir düzen kurup adını da “Demokrasi” koymuşlar.

Artık mutlu sona ermişler mi derseniz, aslında yepyeni bir döneme girmişler.

Hepimizin sesi olsun demişler ama, her kafada ayrı bir ses olduğunu unutmuşlar.

Özgür olalım demişler ama, nasıl olacağını düşünür olmuşlar.

Egemenliğin Kullanılması Bakımından Demokrasi Modelleri

 

İktidarı biz seçeriz demişler ama, neyi seçeceklerini şaşırmışlar.

Kendimiz için en iyisini biliriz demişler ama , iyinin ne olduğunu bulamamışlar.

Kralları, soyluları yollamışlar ama, bu sefer de başlarına devleti oturtmuşlar.

Sonsuz özgürlüğü isterken, birbirlerinin özgürlüğüne karışır olmuşlar.

Demokrasinin adını koymuşlar koymasına da, hepsi aynı anda düzeni ve huzuru bir türlü yaşayamamışlar.

Ve görmüşler ki, zaman sayılarını artırdıkça, özgürlük düşünceleri farklılaştırdıkça ve doğru bilinenler değiştikçe, ortalık daha da karışır olmuş.

Her şey başladığı gündeki gibi dev bir toz bulutuna dönüşmüş.

O gün bu gündür de özgürlük beklentilerini bir kenara bırakıp, kötünün iyisi bir sistemde, kötülerden iyisini seçerek yollarına devam etmeye çalışmışlar.

Dünya döndükçe bu olayların sonu gelmez ama, doğru seçimleri yaptıklarında, belki herkes için hikayenin yönü değişir...