Oskarlık
An itibarı ile yıkıldım...
Biliyorum...
Her kes de sanıyor ki
Ayaktayım....
Evet gerçekten de
Ayakta uyutuyorum onları
Beni güçlü sananları.....
Oysa ki ben
Güçlü falan değilim...
Belki de
Bu dünyadaki
En aciz kul bile ola bilirim...
Ama güçlü değilim....
Çokca kırılıyorum aslında
Canım yanıyor....
Söylemiyorum kimseye
Onlar da beni
Güçlü sanıyor.....
Halbuki çok fena aldanıyorlar...
Evet bu gün
Tam da bu gün
Ben de ele verdim kendimi....
Sahtekar olduğumu söyledim işte...
Söyledim
Ve kurtuldum....
Bir zamanlar umutluydum
Sahtekar olmadığım için...
Artık değilim
Çünki ben de
Onlardan biriyim.....
Sahteleşdim..
Başkalaştım...
Kendime bile
Yabancıyım artık..
Bazen
Yaptığım rollere
Ben bile
Kanıyorum..
Sonra
Buna şaşırıyorum...
Ama hemen sonra
Unutuyorum...
Devam ediyorum hayata....
Sanki her şey
Normalmiş gibi...
Her neyse....
Öyle işte....
Ben de bir sahtekarım artık...
Oyunculuğum ise
Tam da oskarlık.....
Narıngül Malikova
Edebiyat
Kendim hakkında (Ümit Yaşar’dan):
Kalabalığın arasında bir Robenson gibiyim. Oysa çevrem her çeşit insanla dolu. Kimi gösterişli, alabildiğine mağrur kimi ezik ve yılgın. Kimi de boş vermiş her şeye gününü gün etmekden başka düşündüğü yok. Şu adamı geçen yıl tanıdım; söylediğine bakılırsa beni hiç kimse ondan fazla sevemezmiş. Oysa ki istediği fiyat verilirse dostluğunu derhal satmağa hazır olduğunu biliyorum. Fakat bile bile aldanmak da güzel. En feci şey insanın artık aldanamayacağı yere gelmesi. Işte ilk ölümümüz orda başlıyor...
naringulmlikova@gmail.com
