Düşünce Bataklığı

Düşünmek belki de insanı insan yapan bir eylem ama bazen insanı oldukça yıpratabilir. Derin düşünceler bizi boğabilir. Bazen düşünür ve yaparız, bazen de düşüncelerimizin arasında kaybolup gideriz bir şey yapamadan. Kararsızlıklarımız olur, içimizde kalanlar olur. Çıkmazı yoktur, adeta beynimizi kemirir. Kendimiz düşünür, kendimizde cevabı ararız. Belki birilerine bile açamayız. Düşünceler zihnimizde birbirlerini kovalar.

Düşüncelerini paylaşacak birini bulamamak mı en kötüsüdür yoksa bulduğun halde paylaşamamak mı? Paylaştığında seni anlayan insanlar, düşüncelerinin de şekillenmesine yardım ederler. Belki söylenen bir söz, zihnindekileri açığa kavuşturur. Bunun tam tersi olduğunda işte o zaman durum can sıkıcı olabilir. Düşüncelerini açtığında anlaşılamamak insanı acıtandır. Çünkü insan anlaşılmak ister.

Bazen de hiçbir şey düşünemeyiz. Öylece dururuz. Zihnimiz belki de yorulmuştur ya da ne yapacağımızı bilemeyecek kadar kararsızızdır. Belki de birden çok ihtimal vardır, kafamız karışmıştır. Kendinde güç bulamaz insan. Kafasını bir türlü toparlayıp sakince düşünemez bazen. O an hayat bizi nereye savurursa oraya gitmek isteriz belki. Ya da ne olacaksa olsunlar kaplar içimizi. Çabasızızdır ve yorgun… Belki de sadece düşünceden doğan anlayıştır ihtiyacımız.