
Capernaum: Kimi Çocuklar Yaşamak İstemezler
* ’Neden buradasın biliyor musun?.. Anne ve babamdan şikayetçiyim. Anne ve babandan niçin şikayetçisin? Beni dünyaya getirdikleri için.’
Bir çocuk görmüştüm
Oturmuştu kenara
Bana rüyasını anlatmıştı
Rüyasında odasının kapısı vardı
Ve bir kere içeri girebilen çocuklar
Artık doğal nedenlerden ölüyordu
Bir çocuğu seyretmiştim
Kız kardeşinin kolundan tutmuş
Zamanın tersine yürütüyordu
O ömrünü kaybetmesin diye
Sol elinden vazgeçmek istiyordu
Bir çocuk sevmiştim
Sırf demir parmaklıklar ardında gördüğüm için
Suçu sevmek olan biri için
Ağırdı bana kalırsa cezası
On yaşlarında evlenen kızların ölüm gibi ağır
Hayattan giderek silikleşilen bu cehennemde
Dumanda boğulmamayı öğrenmek suç olmuştu
Bir bebek ağlaması duymuştum
Yanına gidemeden sustu
Abisine şımarıklık yapıyormuş meğer
Kardeşine hamileyken annesi çok kahve içmiş,
O yüzden ten renkleri farklıymış, öyle dedi abisi
Bir yerlere gidiyorlarmış yakında
Anne babaların çocuk yapmasının suç olmadığı bir yerlere
Sordum, anne babaların çocuk yapmaları ne zaman suç olmaz?
Eve şekerli sudan başka yiyecek getirebildiklerindeymiş.
** ‘Bu belki de benim hatam değildir, bunu hiç düşündünüz mü? Ben de böyle doğdum, ben de böyle yetiştirildim. Benim günahım ne? Seçme şansım olsaydı belki hepinizden daha iyi olurdum.’
Notlar:
(*) ve (**) Lübnanlı yönetmen Nadine Labaki’nin yönettiği 2018 yapımı film Capernaum’dan alıntılardır. Film, 2018 Cannes Film Festivali’nde jüri ödülünü kazanmıştır. Lübnan’ın başkenti Beyrut’ta yaşayan 12 yaşındaki Zain’in içinde bulunduğu hayatı konu almaktadır.
Şiirin tamamını filmle ilgili aldığım notlara dayanarak yazdım ve bazı dizeleri filmde geçen diyalogları içermektedir. Bu nedenle daha çok bir film eleştirisi niteliğinde düşünülebilir.