Karne Hediyeleri

Dilek Türkoğlu
Psikiyatrist Dr.
Yazar Hakkında
İlk, orta ve lise eğitimimi Ankara Dikmen Lisesi"nde tamamladım. 1992 yılında Hacettepe Ü. Tıp Fakültesinden mezun oldum. Aynı yıl yapılan TUS sınavları ile çocukluğumdan beri istediğim psikiyatri ihtisası yapmaya hak kazandım. 1997 yılında Çukurova Üniversitesi Psikiyatri A. B. D da uzmanlığımı tamamlayarak Hacettepe Ü. Sağlık ve Rehberlik Merkezi"nde göreve başladım. 2001 yılında Hacettepe Üniversitesi"deki görevimden ayrılarak ODTÜ Sağlık ve Rehberlik Merkezi"ne başladım. 2009 yılında hekimler için tam gün yasasının gündeme gelmesi nedeni ile devlet memurluğumdan istifa ettim. O zamandan beri kendi muayenehanemde çalışmaktayım.
2004 yılında kurulan Ankara Tıbbi Hipnoz Derneği"nin (ATHD) kurucu üyelerindenim. ATHD, 2000"li yıllarda Türkiye"de hipnoz hakkında bir şey bilinmediği ve bu yüzden çaresiz insanların tıp dışındaki insanlar tarafından hipnoz adı ile suistimal edildiğini gözlediğimiz için, etik çalışan ve hipnoz hakkında doğru bilgileri topluma yayan bir dernek olması amacı kurulmuş bir dernektir. Şu anda derneğimizin başkan yardımcılığı görevini gururla üstlenmekteyim.
2010-2020 yılları arasında Milliyet gazetesi Ankara ekinde haftada bir olmak üzere köşe yazıları yazdım.
Medya Çuvalı"nın ilk oluşmaya başladığı yıllardan beri, Medya Çuvalı ailesinin bir parçası olmanın mutluluğu ile yazılarıma Medya Çuvalı" ndan devam etmekteyim.
Evliyim, bir oğlum var.
0542 725 88 08
drdilekturkoglu@gmail.com
Diğer Yazıları
- Öğretmenler Günü
- ''Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu'' kitabı
- Erişkin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu
- Dikkat Eksikliği – Hiperaktivite Bozukluğu
- Deprem
- Mükemmel Olsun Derken
- Hayır Dediğimde Suçlu Hissediyorum
- Boşanma ve Çocuk
- Mikrobiyota
- Teselli Mi? Kaş Yapayım Derken Göz Çıkarma Mı?
- Sanal Dünya
- İstek ve Bedel Dengesi
- İstemek
- Mizah
- Tüp Bebek Tedavisi
- Çocuk Oyunları
- 10 Kasım
- Adalet; İhtiyaç Mı?
- Zincirleniş ve Anahtar Analizler
- Rasyonalizasyon (Ussallaştırma)
- Karşıt Tepki Kurma
- Yer Değiştirme
- Bastırma
- İnkar
- Yansıtma
- Terapi Mi? Suistimal Mi?
- Yaşlılık ve Beynimiz
- Beynimiz ve Farklılıklarımız
- Koruyucu Sağlık Hizmetleri
- 30 Ağustos Zafer Bayramı
- Emek mi? Piyango mu?
- Psikiyatrik Hastalıklar Güçsüzlük Müdür?
- Konserimize Davetlisiniz
- Zorbalık
- Konuşmada Ana Fikir
- Anne Olmaya Hazırlık
- Beğenilmiyorum, çirkin miyim?
- Konfüzyon Tekniği
- Evlilikte İletişim (Devam)
- Çocuk İstismarları
- Evlilikte İletişim
- Dünya Kadınlar Günü
- Kitap Okumak
- Korku
- İçgörü
- Hoş geldin 2019
- İnternet Doktorculuğu
- Anın Farkına Varabilmek
- Öğretmenler
- Toplumda Kadının Yeri
- Hasta Yakınları (2)
- Hasta Yakınları (1)
- Hoşgörü
- Aidiyet İhtiyacı
- Hekime Şiddet
- İyi Mi ? En İyi Mi?
- Üniversite Sınavları
- Zor Zamanlarda…
- Beden Dismorfik Bozukluk
- Anne ve Çocuk
- 19 Mayıs ve Gençlik
- Yalan Söylemek
- Kadınlar Sahnede!
- İçine Doğma
- Teknoloji ve Arkadaşlık
- Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
- Çocuklar
- Hastalık mı?
- Batıl İnançlar
- Yeni Şeyler Öğrenin
- Belirsizlik
- Yeni Yıl Dilekleri
- Yeni Yıla Girerken
- Sahip Olma Çılgınlığı
- Kadınlar ve Seçme Hakları
- Mitomani
- Yaşasın Cumhuriyet
- Öğrenilmiş Çaresizlik
- Sık Tesadüfler
- YÜRÜYÜN!
- Yaz ve İlaçlar
- Sıcak Havalar
- Müfredat Dışı Sorular
- Bütün Ümidim Gençliktedir!
- Üniversite Sınavı
- ANNE
- Sorular Sorun
- Nasıl Sorusu
- Şaşkınlık ve Hipnoz
- Seçimler
- Bahar ve Psikiyatrik Hastalıklar
- Orada Duruverseydi Zaman
- LYS’ ye Doğru
- Birinci Basamak
- Hep Mağdurlar
- Miras Ne Olmalı?
- İyi Dilekler (Devam)
- İyi Dilekler
- Yeni Yıl
- İyi Şeyler Olsun!
- Bir Veli Olarak
- “Ben De Varım”
- On Kasım
- Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun
- Travmadan Sonra
- Niye Daha Kaygılıyım?
- İç Huzuru
- 30 Ağustos Zafer Bayramı: Büyük Taarruz
- Kaygı Bozuklukları
- Krizden Sonra
- Çok Üzgünüm
- Balonlar II
- Buruk Bayram
- Balonlar
- Sınırlar
- Rekabet
- Ebeveynler ve Rekabet
- Şizofreni ve Tiyatro II
- Şizofreni ve Tiyatro
- Geç Kalma Alışkanlığı
- Çocuk İstismarı - 2
- Çocuk İstismarı - 1
- Pedofili ve Çocuk İstismarı
- Yine Patlama, Yine Yas!
- Erteleme Alışkanlığı II
- Erteleme Alışkanlığı I
- Üzgünüz
- Duyarsızlaşma
- Uykusuzluk
- Uyku Kovaladıkça Kaçar
- Doğuştan Şanssızlar
- Tıpta Çaresizlik
- Aile Terapileri
- İnternet Bilgileri
- Toplum Psikolojisi
- Mevsimsel Depresyon
- Hipnoz mu Hipnoterapi mi?
- Hangi Psikoterapi?
- Psikoterapi – 2
- Psikoterapi – 1
- Psikoterapi Hangi Durumlarda İşe Yarar?
- Psikoterapi mi? İlaç Tedavisi mi?
- Acı Kaybımız
- Duvardaki İlk Leke
- Şiddet- 4
- Şiddet-3
- Şiddet-2
- Şiddet-1
- Evlilik İçinde Şiddet
- Boşanma -3
- Ben Öyle Yapmazdım
- Boşanma ve Çocuk
- Boşanma-2
- Boşanma
- Tohum Ekmek
- Kişiselleştirme
- Karne Hediyeleri
- Ya Hep Ya Hiç
- Toplum Hipnozu-3
- Toplum Hipnozu-2
- Toplum Hipnozu-1
- Hoş Geldin Yeni Yıl
- Olumsuzu Büyütme, Olumluyu Küçültme
Okullar kapandı.
Karneler dağıtıldı. Öğrenciler de öğretmenler de dinlenmeyi hak ettiler.
Çocukların bir kısmı iyi karne alıp onaylandı, bir kısmının karnesi beğenilmedi. Veliler de öğrenciler de biraz buruklaştı. Belki de velilerin bir kısmı çocuklarına verdiği olanakları başlarına kaktı; “elalemin çocukları hangi koşullarda neler yapıyor, sen bir elin yağda bir elin balda getirdiğin karneye bak…”
Çocuklarımıza yarattığımız iyi olanakları başa kakma pek çok ailede gördüğüm hatalardan biridir. Eğer koşulları çok fazla zorlayarak çocuklara gerçek durumumuzdan daha iyi koşullar yaratmaya çalışmışsak, hayal kırıklığı yaşamamız doğaldır.
Hele hele bunu gereksiz maddi ödüllerle yapmaya çalışmışsanız, o durumda yanlış bir strateji izlemişsiniz demektir, sizin bu stratejiyi değiştirmenizde fayda vardır.
Pek çok ailede gördüğün örneklerden birisi; çocuk daha iyi bir cep telefonu, tablet… alınırsa derslerine daha çok çalışacağını iddia eder. Aile de kendi koşullarını zorlayarak alır. Çocuk verdiği sözü yerine getirerek derslerine daha çok çalışacak bile olsa, yine zarardayız; çünkü bu durumda çocuk, kendi hayatıyla ilgili sorumluluğu yerine getirmesi için dışarıdan sürekli bir şey verilmesi gerektiğini öğrenir.
Oysa hayattın her aşamasında ana baba çocuğa bir şey vererek çocuğun bir şeyler yapmasını sağlayamaz.
Ailenin sağlayacak gücü olsa bile doğru olan bu değildir.
İleri yaşlarda, “üniversiteye gir araba alacağım” diyen hatta araba markası yarıştıran veliler görüyoruz. Çocuklar geçici bir süre mutlu oluyorlar ama aslında yeni üniversite mezunu olan bir gencin kendi emeği ile yapamayacağı kadar büyük şeyler satın alındığında çocuğun kendini işe yarar hissetme olasılığını ve hayallerini de elinden almış oluyorsunuz.
Çoğu zaman ebeveynler kendi “yapabilme” duygusunu tatmin etmek için ve diğer ebeveynlerle yarışmak için, belki de çocukları için veremediği zamanı, ilgiyi telafi etmek için çocuklarına o kadar büyük hediyeler almaktadır.
Bu durum, tıpkı bir yanlışın yayılması gibi yayıldıkça normalleşmekte, diğer veliler de çocuklarını eksik bırakmamak adına kredi çekip, borçlanarak… hediyeler almaya kalkmaktadır.
O durumda çocukların yeterince karşılığını vermediğini düşündüğümüzde, hayal kırıklığını çocuğumuza yansıtıp, içimizden kızgınlık duyabilmekteyiz. Eğer böyle bir durum varsa, bilin ki bu çocuğunuzun değil, sizin kendinizi ayarlamanız gereken bir durumdur.
Yazık ki ebeveyn olarak bizler her alanda gereksiz bir yarışa giriyoruz. Hatta çocuklarımızın aldığı karnelerle bile biz yetişkinler yarışıyoruz. Bizler yarıştıkça çocuklar daha da fazla koşmak zorunda kalıyorlar.
Birçok ülkeye göre, ilk ve orta öğretim bizim ülkemizde çok ağır. Sonunda çocukları bu kadar yorduğumuza göre Mars’a gidenin bizim çocuklarımız olduğunu düşünüyoruz ama yazık ki değiliz.
Değerli olmayı toplum olarak iyi para kazanmak, iyi işte çalışmak gibi ölçütlere bağlamış olmak belki de bugünün yetişkinleri olarak bizim yaptığımız en büyük hatadır.
İyi bir şeyler yapmaya, üretmeye değil, paraya, güce değer verdikçe ve dürüstçe üretmeyi değersizleştirdikçe çocuklarımızın elinden kendilerini ve yaptıklarını anlamlı hissetme duygularını çalıyoruz. Aslında ileride kendilerine yaşanası bir ülke yaratma ihtimallerini ellerinden almış oluyoruz.
Maddi hediyeler alarak çocukların çalışmalarını sağlamaya çalışmak, çocukların emek verme ve öğrenmekten zevk alma gibi özelliklerinin gelişmesini engeller.
Dürüstçe emek vermenin ve çalışmanın zeki olmaktan daha değerli olduğu vurgulanmalıdır.
Zeka Allah vergisidir. Kontrol edemeyiz ve o yüzden de zekamızla övünemeyiz. Bu anadan babadan kalan miras malı ile övünmek gibidir. Ama dürüstçe çalışmak, bizim kendi eserimizdir ve sadece dürüstlüğümüz ve çalışkanlığımız ile övünebiliriz.
Satın aldığımız değil anlamlı bulduğumuz bir hayat dileğimle…