0 TR | EN
ANNE

ANNE

Dilek Türkoğlu

Psikiyatrist Dr.
Yazar Hakkında

İlk, orta ve lise eğitimimi Ankara Dikmen Lisesi"nde tamamladım. 1992 yılında Hacettepe Ü. Tıp Fakültesinden mezun oldum. Aynı yıl yapılan TUS sınavları ile çocukluğumdan beri istediğim psikiyatri ihtisası yapmaya hak kazandım. 1997 yılında Çukurova Üniversitesi Psikiyatri A. B. D da uzmanlığımı tamamlayarak Hacettepe Ü. Sağlık ve Rehberlik Merkezi"nde göreve başladım. 2001 yılında Hacettepe Üniversitesi"deki görevimden ayrılarak ODTÜ Sağlık ve Rehberlik Merkezi"ne başladım. 2009 yılında hekimler için tam gün  yasasının gündeme gelmesi nedeni ile devlet memurluğumdan istifa ettim. O zamandan beri kendi muayenehanemde  çalışmaktayım.

2004 yılında kurulan Ankara Tıbbi Hipnoz Derneği"nin (ATHD) kurucu üyelerindenim. ATHD, 2000"li yıllarda Türkiye"de hipnoz hakkında bir şey bilinmediği ve bu yüzden çaresiz insanların tıp dışındaki insanlar tarafından hipnoz adı ile suistimal edildiğini gözlediğimiz için, etik çalışan ve hipnoz hakkında doğru  bilgileri topluma yayan bir dernek olması amacı kurulmuş bir dernektir. Şu anda  derneğimizin  başkan yardımcılığı görevini gururla üstlenmekteyim.

2010-2020 yılları arasında Milliyet gazetesi Ankara ekinde haftada bir olmak üzere köşe yazıları yazdım. 

Medya Çuvalı"nın ilk oluşmaya başladığı yıllardan beri, Medya Çuvalı ailesinin  bir parçası olmanın mutluluğu ile yazılarıma Medya Çuvalı" ndan devam etmekteyim. 

Evliyim, bir oğlum var.

 

0542 725 88 08

drdilekturkoglu@gmail.com

Diğer Yazıları

Bu yazılar da ilginizi çekebilir

A+ A-

Geçen pazar anneler günüydü.  Şiirler okundu. Çiçekler alındı. Uzaktaki annelere telefon edildi. Yakında ise ziyaret edildi. Bir gün de böyle geçti.

Anne ile çocuk arasındaki bağ dünyadaki en güçlü bağlardandır. Belli bir yaşa gelene kadar anne ya da anne yerine geçen kişi bakım vermezse bebek sağ kalamaz. O yaşlara kadar bakım veren kişi ile bebeğin doğrudan, çok yakından teması olur. Yaş büyüdükçe ihtiyaç duyma azalır ve çocuk kendi ayakları üzerine durmaya başladıkça kendi hayatını kurmaya başlar. Ancak anne ya da bakım veren kişi ile bağlantı, somut düzeyde azalmış bile olsa çocuğun büyürken öğrendikleri, çocuğa hissettirdikleri, kişinin kendini algılamasındaki annesinin etkisi ile bu bağ son derece güçlü olarak devam eder.

Anneler, her çocuğu ile birlikte bir şeyler öğrenir. Her çocuğun bebekken bile mizacı ve ihtiyaçları birbirinden farklıdır. Anne eğer kendi gelişiminde takıldığı yerler varsa, çocuğunun ihtiyaçlarını net göremez. Kendi gelişimindeki takıldığı yerler, çocuğu görüşünün önünde puslu cam gibi durur, görüşü bozar. Örneğin kendisinin değersizlik hisleri çok yoğunsa, çocuğun ona çok değer verdiğini hep göstermesine ihtiyaç duyabilir. Ancak, bu anneye ait bir sorun olduğu için çocuğun yaptıkları ile tamir olmaz. O yüzden de çocuk bir türlü kendisini annesine anlatamamış, bir türlü yetememiş hisseder. Aynı şeylerle karşılaşsa bile insanlar birbirlerinin tamamen zıddı tepkiler verebilir. Örneğin çocuklardan biri anneye sürekli değerli hissetmesini sağlayacak şeyler yapıp, annenin serzenişleri olduğu zaman suçluluk hissederken, diğeri baştan tepki duyup anneye değersizlik duygusu yaşatacak şekilde davranabilmektedir. Ancak böyle davranan çocuğun da etkilenmediği söylenemez. Onlar da bu durumu sağlıklı olacak şekilde atlatamazlarsa,dengeleyemedikleri duyguları  kendinden sonraki nesle bir şekilde aktaracaktır.

Anne ile sağlıklı bağ kurmuş olan çocuklar annelerine bağımlı değil, bağlıdır. Çocuk yetişkin olduğunda da aralarında hiç silinmeyecek bir sevgi ve saygı olur. Bir yandan da çocuğun kendi hayatını yaşaması ve kendi kararlarını alabilmesi için bir alanı olur. Bireyin anneden farklı düşünebileceği ve farklı tercihlerinin olabileceği kabul edilir. Gerekirse belli oranlara kadar çatışmalar yaşanır ama bunlar çok uçlarda değildir . Aynı zamanda annenin her söylediğine de itaat edilecek kadar da çocuk yok olmuş değildir. Oysa sağlıklı bir gelişim yaşanmamışsa anne çocuk ilişkisinde normalden daha yoğun duygular ortaya çıkar. Duygular çok çalkantılı ve iniş çıkışlıdır. Genellikle anne ile sağlıklı kurulamamış ilişkinin etkisi başkaları ile olan ilişkiye de yansır. Öldürmeyen her acının insanı güçlendirdiğinin söylenmesi gibi, bazen, diğerler insanlarla ilişkinin daha özenli ve iyi olmasını sağlayabilir ama sıklıkla hayata  sıkıntılar olarak yansır.

Sonuçta anne ve çocuk ilişkisi hayatın temellerinden biridir. Kendimiz çocuk yapma kararı vermeden önce eğer zihnimizde ebeveynlerle ilişkimiz ile ilgili çalışmamız gereken şeyler varsa, o çalışmaları yaptıktan sonra çocuk planlamakta fayda olur. Öyle olduğunda annelik, tüm zorluklarına rağmen çok mutluluk  vericidir.

Anneler gününde annelerin yüzlerinin hep gülmesi dileğimle…

 

17-05-2017
hhz zeytinyağı
ankara psikolog