Bembeyaz bir şubat soğuğunda

Gözlerim güneşle kamaştı

Uğrayanlarım çok oldu ama

Ben adını bile bilmiyordum

Altımda yatanın  

Bir metresi varmış İlk zamanlar gizlice gelir

Çok ağlar Seviştiği adamları anlatırdı

Sonraları gelmez oldu  

Üzerimde zıplayan Küçük adamlarla Yüzü kızarmış kadın

Geldi sesi titreyen

Dayanamadığını artık haline

Evleneceğini söyledi

Küçük adamlarsa Bayramdan bayrama geldiler

Yanıma beni görmeye  

Dağ gibi bir adamdı

Az geldi konuşmadı

Konuşmak güçsüzlük Musalla taşı kadar ağırdı gözyaşları

Sonradan öğrendim Kederden öldüğünü